Оче наш
Оче наш или Господова молитва е молитвата која Господ Исус Христос ја предал на Својата Црква. Наречена е „Оче наш“ според нејзините воведни зборови. За оваа молитва се говори во две од четирите Евангелија - според Матеја и според Лука. Пред Христос да ги поучи Неговите ученици на оваа молитва, никој не се осудувал да се моли на Бога како на свој татко.
Во раната Црква оваа молитва се предавала само откако огласениот човек бил покрстен и миропомазан, затоа што, според учењето на Црквата, само откако човекот станува Христијанин го добива дарот на восиновување од Христа, во Духот Свет, и може смирено да се моли на Бога како на Отец.
Молитвата „Оче наш“, по својот каратер е литургиска, и токму затоа на Литургија се кажува после јерејската прозба: „и дај ни смело и неосудено, да се осмелиме да Го повикуваме Твоето Свето Име и да говориме“, непосредно пред причестувањето.
Содржина
Текстот на молитвата „Оче наш“
На македонски
- Оче наш, кој си на небесата,
- да се свети името Твое;
- да дојде царството Твое;
- да биде волјата Твоја
- како на небото, така и на земјата.
- Лебот наш насушен дај ни го денес,
- и прости ни ги долговите наши,
- како што им ги проштаваме и ние на нашите должници.
- И не воведувај нѐ во искушение
- но избави нѐ од лукавиот.
На грчки
- Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς•
- ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου,
- ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου,,
- γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς.
- Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον.
- Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,
- ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν.
- Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
- ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
На латински
- Pater noster, qui es in caelis;
- sanctificetur nomen tuum;
- adveniat regnum tuum;
- fiat voluntas tua,
- sicut in caelo et in terra.
- Panem nostrum supersubstantialem da nobis hodie;
- et dimitte nobis debita nostra,
- sicut et nos dimittimus debitoribus nostris;
- et ne nos inducas in tentationem;
- sed libera nos a malo.
На црковнословенски
- Ѿче на́шъ иже еси на н[е]б[е]се[хъ],
- да с[вѧ]ти́тсѧ и́мѧ Твое́,
- да прїидетъ ц[а]рствїе Твое́,
- да буде[тъ] волѧ Твоѧ́,
- ѧко на н[е]б[е]си и на земли́.
- Хлѣ́бъ на́шъ насущныи да́ждъ на́мъ дне́сь
- и оста́ви на́мъ дол[ъ]гы на́ша,
- ѧко и мы оставлѧ́емъ дол[ъ]жникомъ на́ши[мъ]
- и не в[ъ]веди на́съ в напа́сть
- но изба́ви на[съ] ѿ лука́ваго.
| Оваа статија е дел од серијата Света Литургија |
|||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
