Символ на верата

Символот на верата е кратко и јасно исповедување на православната христијанска вера. Уште од првите векови на христијанството се појавило потреба верата да се искаже во еден краток текст.

Таа потреба се појавила затоа што оние кој се крштевале требало пред Црквата да ја исповедаат својата вера, и преку едно такво кратко и јасно утврдено исповедање на верата, да се заштити православната вера од бројните ереси кој тогаш ги имало. Во почетокот имало повеќе символи на верата кој ги пишувале помесните локални православни Цркви а, ги одобрувал епископот, кој по суштина биле исти а, се разликувале по формата.

Никеоцариградски символ на верата

Така било се додека не се напишал и донел единствениот унифициран символ на верата на првиот Вселенски собор во Никеја 325 година , и на вториот Вселенски собор во Цариград 381 година, поради што овој символ на верата се нарекол Никеоцариградски символ на верата. На првиот собор во Никеја бил утврден текстот на символот на верата до осмиот член, директен повод за ова биле ересите аријанство и несторијанство кој тврделе дека Синот Божји не е Бог и не едносуштен на Отецот, токму поради тоа символот на верата до осмиот член го исповеда спротивното на аријанската ерес, односно православната вистина дека Синот Божји Исус Христос има едносушна природа со Отецот, и дека заради нас примил човечка природа од Дева Марија и Св. Дух, дека бил распнат, страдал, бил погребен , воскреснал и се вознел на Небото.

Во 381 година кога настанале ересите насочени против Светиот Дух на Македониј и Савелиј, биле донесени уште четири члена на символот на верата во кој Црквата ја искажува верата во Св. Дух, и верата дека спасеннието е возможно единствено во Едната, Света, Соборна и Апостолска Црква во која член се станува преку светата тајна крштение. Одтогаш овој символ на верата е единствен символ за сите помесни Православни Цркви, и за сите православни христијани. Тој денес е дел од повеќе богослуженија, а се чита и на Светата Литургија пред канонот на евхаристија. Се чита и ден денес од оној кој сака да се крсти, пред светата тајна крштение а, ако е дете тогаш од неговиот кум.

Следи оргиналниот текст на никеоцариградскиот символ на верата, интегрално:

• Верувам во Единиот Бог Отец, Седржител, Творец на Небото и на земјата, на сè видливо и невидливо;
• И во Единиот Господ Исус Христос, Син Божји, Единороден, Кој е роден од Отецот пред сите векови: Светлина од Светлината, вистински Бог од Бога вистински; роден, нестворен, едносуштен на Отецот, преку Кого сè станало;
• Кој, заради нас луѓето и заради нашето спасение, слезе од Небото и се вплоти од Светиот Дух и Марија Дева и стана човек;
• И беше распнат заради нас во времето на Понтиј Пилат, и страдаше, и беше погребен;
• И воскресна во третиот ден, според Писмото;
• И се вознесе на Небото и седи оддесно на Отецот;
• И пак ќе дојде со слава, да им суди на живите и мртвите, и Неговото Царство ќе нема крај;
• И во Светиот Дух, Господ, кој живот твори, Кој исходи од Отецот, на Кого се поклонуваме и Го славиме заедно со Отецот и Синот, и Кој говорел преку пророците;
• Во едната, света, соборна и апостолска Црква;
• Исповедувам едно крштение, за простување на гревовите;
• Го чекам воскресението на мртвите;
• И животот во идниот век. А М И Н

Символот на верата на грчки јазик

• Πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
• Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
• Τὸν δι ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς *Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
• Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
• Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.
• Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
• Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
• Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
• Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
• Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
• Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
• Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.