Богослужби
Богослужби, Богослужење (грч. Λατρεία, διακονία, Λείτυργία), е заедничарење преку црковните служби кои се вршат во храмот јавно, за сите верни. Се делат на служби со дневен, неделен и годишен циклус:
- Дневни служби (Часослов): деветти час, вечерна и повечерие; полуноќница, утрена и први час; трети час и шести час и Литургија (или, наместо неа изобразителна).
- Седмични служби (Октоих): понеделник - на архангелите и ангелите; вторник - на Претечата и Крстител Јован; среда и петок - на Чесниот Крст; четврток - на светите апостоли и св. Николај; сабота - на светите и упокоените; недела - посебен ден во седмицата, на Христовото Воскресение.
- Годишни - разници утврдени со Црковниот календар (минејски отсек), и неподвижни празници, поврзани со Пасха (триоден отсек).
За извршување на богослужбите во храмот, потребни се посебни услови - свештенство, верни, боглсужбени предмети и место.
Според зборовите на св. Јован Кронштадски, „секоја богослужба е взаемно служење на Бога на луѓето, и на луѓето на Бога.. сладок разговор на човекот со Бога, и молба за своите потреби.“ Богослужвите се неисцрпен извор на благодатта Божја, преку кој се хранат, напииваат, чистат и зајакнуваат, се осветуваат душите на верните, и се соединуваат со својот Творец. Оттука е и потребата за редовно одење на богослужбите. Богослужвите се основа и срж на Христијанството, затоа што преку нив се остварува жива заедница со Живиот Бог. Заснована на Светото Писмо и Светото Предание, секоја богослужба е круна на полнотата на духовниот живот на Црквата, и секој нејзин верник поединечно, како дел на нејзиното Тело.
Устројството и поредокот на богослужбите низ вековите се обликувал во самата Црква. Покрај секоја видлива и функционална карактеристика, секој дел и обред во богослужбата има и прецизно определен символички смисол.
