Разлика помеѓу преработките на „Безмолвие“
(New page: Безмолвие (тихување, исихија) е состојба на молитвено тихување; мирување, сведување на телесните движе...) |
с |
||
Ред 1: | Ред 1: | ||
− | Безмолвие ( | + | Безмолвие (грч. исихиа) е состојба на молитвено тихување; мирување, сведување на телесните движења на минимум за да се постигне и одржи најголема концентрација на духот. Во таа смисла се користи овој црквенословенски збор, кој некои го распознаваат и како „неподвижност“. |
− | Под безмолвие се подразбира уште и еден начин, т.е. монашки подвиг, чии основни црти се: осаменост, одвојување и прекин на речиси сите врски со надворешниот свет и со другите луѓе и молитва (особено Исусовата молитва) како главно занимање на подвижникот. Монахот којшто води таков живот се нарекува уште и тихувател или безмолвник (исихаст), а да се живее така значи да се безмолствува (тихува). Има и уште едно потесно значење „молчење“, па на поимот безмолвник донекаде му одговара и стариот израз „молчаник“. | + | Во основата на овој поим е црковнословенскиот збор: ''молва'' што значи: метеж, врева, немир, буна. Под безмолвие се подразбира уште и еден начин, т.е. монашки подвиг, чии основни црти се: осаменост, одвојување и прекин на речиси сите врски со надворешниот свет и со другите луѓе и молитва (особено Исусовата молитва) како главно занимање на подвижникот. Монахот којшто води таков живот се нарекува уште и тихувател или безмолвник (исихаст), а да се живее така значи да се безмолствува (тихува). Има и уште едно потесно значење „молчење“, па на поимот безмолвник донекаде му одговара и стариот израз „молчаник“. |
+ | |||
+ | «Блажен е оној што го носи јаремот од својата младост и седи сам, и ќе безмолвствува, зашто тој ќе се возвиши над себе». (Плач. Јерем. 3;27) | ||
[[Категорија:Православен речник]] | [[Категорија:Православен речник]] |
Преработка од 10:15, 11 ноември 2007
Безмолвие (грч. исихиа) е состојба на молитвено тихување; мирување, сведување на телесните движења на минимум за да се постигне и одржи најголема концентрација на духот. Во таа смисла се користи овој црквенословенски збор, кој некои го распознаваат и како „неподвижност“.
Во основата на овој поим е црковнословенскиот збор: молва што значи: метеж, врева, немир, буна. Под безмолвие се подразбира уште и еден начин, т.е. монашки подвиг, чии основни црти се: осаменост, одвојување и прекин на речиси сите врски со надворешниот свет и со другите луѓе и молитва (особено Исусовата молитва) како главно занимање на подвижникот. Монахот којшто води таков живот се нарекува уште и тихувател или безмолвник (исихаст), а да се живее така значи да се безмолствува (тихува). Има и уште едно потесно значење „молчење“, па на поимот безмолвник донекаде му одговара и стариот израз „молчаник“.
«Блажен е оној што го носи јаремот од својата младост и седи сам, и ќе безмолвствува, зашто тој ќе се возвиши над себе». (Плач. Јерем. 3;27)