[[Image:Rublev Trinity.jpg|right|thumb|150px|Гостопримство Авраамово]]
'''Пресвета Троица''', Света Троица (грч. Αγία Τριάδα) е Единиот Бог во Три Лица. Православното учење за Света Троица не е само [[догма]]тски [[канон]] или теолошка област за разгледување, туку и основното изрично учење за неискажливата и несфатлива љубов на Трите [[Ипостас]]и: [[Бог Отец|Отец]], [[Господ Исус Христос|Син]] и [[Бог Свет Дух|Свет Дух]], Кои се творечка сепричина, извир, темел и центар на постоењето на сѐ што постои. Догмата за божеството на Троица е дефиниран на Вториот вселенски собор (Константинопол, 381 година) во првиот член (Отец), од вториот до осмиот член (Син) и во осмиот (Светиот Дух) член на Никео-Цариградскиот Символ на верата.
'''Свети мошти''' (грч: Αγια λείψανα) се земни остатоци од светителските телаВо Стариот Завет Бог, одуховени плотски пребивалишта Божји; тие се осведочени храмови на Светиот Дух, во облик цело тело, дел на телото или честица (честицата произлегува од поранешниот обичај на зарделување на моштите со цел што повеќе верници да ги видатпокрај својата исклучиво монотеистичка појава и објава, допрат Се откривал и целиваат, како и поради нивното поставање на Чесната трпеза и антимисотТроица, но не директно и поради верувањето во нивната апотропејскаочигледно, заштитничка моќ). Најчестотуку нејасно, но е нужноповеќе како сенка и праслика, праобраз на троичноста која на човештвото му се чуваат во кивот. Како предмет открива со Воплотувањето на венерација, почитување во црквата, со посебно внимание се чувале во текот втората Ипостас на историјатаПресвета Троица.
Словенскиот збор „мошти“ е именка Уште во раната христијанска Црква била вкоренета верата во можнинаБожјата троичност, изведена од прасловенскиот глагол „да можеш“; оттукакоја на апостолите им ја предал Господ Исус Христос, зборот „мошти“ може како заповед да се гледа во двојна форма одат и значење: како именка - моќда ги подучуваат сите народи, крштевајќи ги „во името на Отецот и Синот и Светиот Дух“ (со множинска форма - моќиМт 28,19). Значи, не станува збор за три бога, туку за три божествени Лица, кои единосуштно и како глагол - да можеш неразделиво ја чинат Света Троица. Лицата, (можиод IV век, моќипреку Кападокиската богословска школа се нарекуваат ипостаси). Од самиот назив помеѓу Себе се разликуваат само по личните својства: Бог-Отецот ниту се дознава и значењето раѓа, ниту исходи од некого, туку Тој раѓа; Бог- моштите Синот предвечно се извор раѓа од Отецот, а Светиот Дух предвечно исходи од Отецот. Голема улога во прецизирањето на исцелениедогмите за Света Троица имаат светите оци, философи на посебно пројавување на Божјата моќПравославната Црква [[Свети Атанасиј Велики|св. Затоа односот кон нив е пропратен со целивањеАтанасиј Велики]], [[Свети Кирил Александриски|Кирил Александриски]], [[Свети Григориј Богослов|Григориј Богослов]], [[Свети Василиј Велики|Василиј Богослов]], [[Свети Максим Исповедник|Максим Исповедник]], [[Свети Јован Дамаскин|Јован Дамаскин]], [[Свети Григориј Палама|Григориј Палама]], поклони [[Свети Симеон Нов Богослов|Симеон Нов Богослов]] и молитвидр.
Преку телото кое целосно, или некои определени делови, не подлегнало на физичките и хемиски закони на распаѓње на материјата, се појавуваат надпиродните Божји дејства, како продолжување на спасителниот богочовечки однос после успението на определен светител. Се разботи за Божји благодатни сили (ενεργεία) кои во светот на видливата стварност се манифестираат преку светителските телесни остатоци. Моштите, како тело кое не подлежи на природно растаѓање претставуваат претходно сведоштво за бесмртноста на личноста и предзнак на воскресението во идниот век и свет. Од времето на Седмиот вселенски собор, во антимисот се вшивува честица од светите мошти. [[МоштиПресвета Троица|повеќе]]
