Разлика помеѓу преработките на „Спомен на св. отци од 7-ми Вселенски собор“

Од Православна-енциклопедија
Прејди на: содржини, барај
(New page: ''Тропар на отците, глас 8'' : Препрославен си, Христе Боже наш,/ : Кој светила на земјата отците наши ги ос...)
 
с
 
(Не се прикажани 4 меѓувремени преработки од 2 корисници)
Ред 1: Ред 1:
 +
На овој ден се празнува Споменот на светите (350) отци  од [[Седми вселенски собор|Седмиот вселенски собор]], кој се одржал во Никеја во септември и октомври 787 година. 
 +
 +
Една од поголемите одлуки кои е донесена на овој Собор била повторно воведување на почитувањето на [[Икона|иконите]], кои поради иконоборскиот период било укинато на претходниот Собор во 754 година. Светите отци на овој Собор ја посочиле разликата помеѓу обожувањето, кое е насочено кон Бога, и почитувањето кое е насочено кон светците.
 +
 +
== Свети Јован Дамаскин за иконите ==
 +
[[Image:Icons_restoration.jpg|frame|right|Икона на празникот]]
 +
(II, 5) И навистина, доколку би правеле слика (икона) на Невидливиот Бог, би грешеле, затоа што е невозможно да се вообрази она што е бестелесно и без облик, невидливо и неопишливо. Доколку, исто така, правиме икони на луѓе и ги сметаме нив за богови, и им служиме како на богови, навистина правиме безбожно дело. Меѓутоа, ние не правиме ниту едно од сето ова. Затоа што, не е грев да ја пишуваме иконата на Овоплотениот Бог  кој се јави во тело на земјата, и по неискажливата добрина поживеа со луѓето,, и ја прими на Себе природата и тежината и обликот и бојата на телото. Тоа е само израз на нашиот копнеж да Го видиме Неговиот лик. Како што кажува Апостолот: „Сега гледам нејасно како во огледало, а тогаш - лице во лице“ (1. Кор. 13,12)
 +
 +
А иконата токму и е огледало и гатанка соодветна на тежината на нашите тела. Затоа што, по зборовите на божествениот Григориј, колку и да се труди, умот не може да излезе од телесноста.
 +
 +
== Химнографија ==
 +
 
''Тропар на отците, глас 8''
 
''Тропар на отците, глас 8''
 
: Препрославен си, Христе Боже наш,/  
 
: Препрославен си, Христе Боже наш,/  
 
: Кој светила на земјата отците наши ги основа/  
 
: Кој светила на земјата отците наши ги основа/  
: и со нив во вистинската вера сите нас не воводе,//  
+
: и со нив во вистинската вера сите нас нè воведе,//  
 
: Многублагоутробен, слава Ти.
 
: Многублагоутробен, слава Ти.
  
 
''Кондак на отците, глас 6''
 
''Кондак на отците, глас 6''
: Ти што од Отецот засвети, Син неизречено/  
+
: Оној што од Отецот засвети, Син неизречено/  
 
: од Жена се роди, двоен според природата,/  
 
: од Жена се роди, двоен според природата,/  
: Кого што го видовме, не го оотфрламе изобразувањето на ликот,/  
+
: откако Него го видовме, не го отфрламе изобразувањето на ликот,/  
 
: туку, благочестно сликајќи го,/  
 
: туку, благочестно сликајќи го,/  
 
: го почитуваме верно./  
 
: го почитуваме верно./  
 
: И заради ова оној што вистинската вера на Црквата ја држи,//  
 
: И заради ова оној што вистинската вера на Црквата ја држи,//  
 
: ја целива иконата на Христовото вочовечување.
 
: ја целива иконата на Христовото вочовечување.

Последна преработка од 15:05, 11 февруари 2010

На овој ден се празнува Споменот на светите (350) отци од Седмиот вселенски собор, кој се одржал во Никеја во септември и октомври 787 година.

Една од поголемите одлуки кои е донесена на овој Собор била повторно воведување на почитувањето на иконите, кои поради иконоборскиот период било укинато на претходниот Собор во 754 година. Светите отци на овој Собор ја посочиле разликата помеѓу обожувањето, кое е насочено кон Бога, и почитувањето кое е насочено кон светците.

Свети Јован Дамаскин за иконите

Икона на празникот

(II, 5) И навистина, доколку би правеле слика (икона) на Невидливиот Бог, би грешеле, затоа што е невозможно да се вообрази она што е бестелесно и без облик, невидливо и неопишливо. Доколку, исто така, правиме икони на луѓе и ги сметаме нив за богови, и им служиме како на богови, навистина правиме безбожно дело. Меѓутоа, ние не правиме ниту едно од сето ова. Затоа што, не е грев да ја пишуваме иконата на Овоплотениот Бог кој се јави во тело на земјата, и по неискажливата добрина поживеа со луѓето,, и ја прими на Себе природата и тежината и обликот и бојата на телото. Тоа е само израз на нашиот копнеж да Го видиме Неговиот лик. Како што кажува Апостолот: „Сега гледам нејасно како во огледало, а тогаш - лице во лице“ (1. Кор. 13,12)

А иконата токму и е огледало и гатанка соодветна на тежината на нашите тела. Затоа што, по зборовите на божествениот Григориј, колку и да се труди, умот не може да излезе од телесноста.

Химнографија

Тропар на отците, глас 8

Препрославен си, Христе Боже наш,/
Кој светила на земјата отците наши ги основа/
и со нив во вистинската вера сите нас нè воведе,//
Многублагоутробен, слава Ти.

Кондак на отците, глас 6

Оној што од Отецот засвети, Син неизречено/
од Жена се роди, двоен според природата,/
откако Него го видовме, не го отфрламе изобразувањето на ликот,/
туку, благочестно сликајќи го,/
го почитуваме верно./
И заради ова оној што вистинската вера на Црквата ја држи,//
ја целива иконата на Христовото вочовечување.