Разлика помеѓу преработките на „Милански едикт“
(New page: {{никулец}} '''Миланскиот едикт''' претставува указ пропишан од страна на римските императори Лициниј и с...) |
с (→Надворешни извори) |
||
| Ред 8: | Ред 8: | ||
== Надворешни извори == | == Надворешни извори == | ||
| − | * [http://mk.wikipedia.org/wiki/ | + | * [http://mk.wikipedia.org/wiki/Милански_едикт Изворната статија на Википедија] |
[[Категорија:Црковна историја]] | [[Категорија:Црковна историја]] | ||
Последна преработка од 20:28, 11 декември 2009
Миланскиот едикт претставува указ пропишан од страна на римските императори Лициниј и светиот цар Константин I Велики, со кој била прогласена верска рамноправност во империјата и било ставено крај на прогоните на христијаните кои траеле околу три века. Указот бил издаден во Медиолан (денешно Милано).
Историја
По абдикцијата на Диоклецијан и Максимијан во [305] година, за нови владетели биле прогласени Галериј и Констанциј I Хлор. Галериј за цезар на источните провинции на империјата го назначил Максимијан Даја, а за цезар на Италија и африканските провинции го назначил Флавиј Валериј Север. За само неколку години, во Римската империја се појавиле голем број на цезари и августи. За прв пат, во 311 година Галериј издал едикт за прекратување на прогоните на христијаните, но по само неколку денови тој починал. На негово место застанал Линциниј и Константин како еден од најнајголемиот подржувач на христијанството. Од друга страна пак застанале Максимин деја и Максенциј кои за краток период биле убиени. Така, во 313 година Лициниј и Константин I Велики се сретнале во градот Медиолан (денешно Милано) каде бил издаден овој едикт.
