Промени

Во манастирите, животот може да биде организиран како киновија (κοινόβιον) - општежителство, заедништво на сите жители, идиоритмија (ίδιορυθμία), каде монасите имаат своја сопственост и се грижат сами за себе, и лавра (λαύρα) во која одделни одредби на овие заедници биле обединети. Бидејќи во првите векови не постоеле монашки заедници, усвоениот модел во Византија најчесто вил киновиски, дополнително определен и дефиниран со манастирски устав - типик, за секоја заедница одделно. Почитувајќи ги општите Црковни одредби, типикот го издавал ктиторот, односно основачот на манастирот, давајќи му административна организација, однесување на монасите и други правила. Во определени манастири, како посебна целина, постоел и литургиски типик, со кој бил уреден редоследот на дневните богослужби. Секој манастир има старешина - [[игуман]], а некои од монасите во манастирот кои се со посебни титули ([[иконом]], [[еклисијарх ]] и сл.) имаат дополнителни обврски да се грижат за црквата, трпезаријата, ризницата, архивата, библиотеката и другите потреби и содржини на манастирот.