Во своето исповедања кај Кесарија Филипова, Петар го познал Месијата - Христос во Јошуа - Исус од Назарет: „Ти си Христос, Синот на живиот Бог” (Мт. 16,16). Самиот Исус се поистоветува Себе со Господовиот Помазаник - Месијата, Кого Господовиот Дух го помазал да го проповеда спасението (Лк. 4,18; Дела 4,26-27). Синедрионот Го испраќа Исус кај Пилат со обвинение дека Себе се смета за Месијата. Исус бил и распнат како Месија; "Христос, цар Израилев" (Мк. 15,32).
== Христологија == Како втора испостас Земниот живот на Пресвета Троица, Господ Исус Христос е Боголичноста пред која на необичен и чуден начин наидува човечкиот ум и срце. Самата Негова Личност е невозможно да се спознае без Божја помош, за што и Самиот Тој сведочи. Дури и неговите непосредни ученици и следбеници, кои секојдневно биле со Него, ги гледале чудата кои ги вршел, ги слушале Неговите поуки и беседи, не биле способни сами по себе, со моќта на човечкото познание да Ја сфатат Неговата личност. Не ретко Тој ги прашува нив Кој е Тој, при што добива различни и често несигурни одговори. Но кога на крај му одговараат дека „Ти си Хрустос, Син на Живиот Бог“, Господ им посочува дека таа вистина за Него им е откриена не од нивниот човечки ум и срце, туку од Отецот небесен. Токму поради тоа Тој вели дека "никој не може Исуса да Го нарече Господ освен преку силата на Светиот Дух“. Постојат три вистини за Исуса Христа, кои се сведуваат на една, а тие се: # Исус Христос е вистински Бог# Исус Христос е вистински човек# Исус Христос е вистински Богочовек.==
Секоја мислаИако немал грев (Јн. 8, 46), Исус прифатил својата искупителна мисија да ја започне со крштението од Јован во Јордан (Мт. 3, секој збор13-17). А тоа било поради тоа, секое дело да би ја исполнел светата должност (Лк. 7,29-30), односно „секоја правда“ (Мт. 3,15), но и да би ја назначел Својата крстна жртва. Овој пророчки чин – пратен од „теофанијата“, од богојавлението на Света Троица – покажува дека Исус веќе бил спремен да ги земе на Себе гревовите на Господ светот (Јн. 1,29). После крштението во Јордан, Исус Христос како основа Го има Бога; единствената можна реалност која се открива враќа во Галилеја и интензивно се припрема за Својата мисија. Евангелистите синоптичари се сложуваат дека Исус ја започнал Својата служба после Јовановото фрлање во личноста темница (Мт. 4,12; Мк. 1,14; Лк. 3,20 )и дека најголемиот дел на Своите јавни активности ги извршувал во Галилеја (Мт. 4,12; Мк. 1,39; Лк. 4,14). Лука говори за Исусовото патување во Самарија (Лк. 9,53), а Јован поопширно го изложува Исусовиот со жената Самарјанка покрај Јакововиот извор (Јн. 4, 1-43). Евангелистот Јован кажува дека Исус проповедал во Јудеја и дека многу пати патувал ви Ерусалим (Јн. 7,1-31), додека, пак, Евангелистот Матеј напомнува дека проповедал во Переја, од Назарет онаа страна на Јордан (Мт. 19,1). Тоа не е Неговото Божествоисклучено, зашто Исус навистина многу патуваше: „И одеше Исус по сите градови и само села...“ (Мт. 9,35):во областа на Генисаретското езеро, во Капернаум (Мт. 14,31), во Бога Неговата личност е реалнаоколината на Гергесина (Мт. 8,28), доаѓајќи дури до фениските северни градови Тир и Сидон (Мт. 15, трајна 21) и вечнаКесарија Филипова (Мт. 14,13). Историски гледаноПоради прогонот на Свети Јован Крстител, Исус го напуштил Назарет и се објавува Себе како Бог преселил во телоКапернаум (уп. Мк. 2, 1; 9,1), место покрај Галилејското езеро, во земјата Завулонова и тоа е основната реалност Нефталимова(Мт. 4,12-13). На самиот почеток на Новиот ЗаветСвојата спасителна мисија Исус трeбал да се бори, најпрвин против непомирливиот Божји противник, ѓаволот. Во пустината Исус постел 40 дена и имал тешки искушенија (Мт. 4,11). И неговите дела се дела Ѓаволот имал намерува да го одврати Исуса од патот на жив Бог: исцеление кој беше тргнал. Но, Тој одлучно ги одбива ѓаволските предлози, со одговори земени од разни болестиСтариот Завет (Пон. Зак. 8, опростување 3; 6,16; 6,13). Се подразбира дека времето на повлеченост во пустината било посветено на постот и нарочно на гревовимолитвата, воскренснување н мртвикоја ја сметал како најважна припрема за Својата мисија. Заради тоа што постот бил религиозна јудејска пракса (Јн. 3, страшниот суд5-9), победата која дури и фарисеите ја почитувале (Лк. 18,12); постот ја прател молитвата. Исус го поминувал живитот во непрестајна молитва. Од малечок учествувал на смрттаслужби во јудејските синагоги (Мт. 26, дарувањето на вечен живот3). Тука се молел и пеел псалми (Мт. 15,34). Таа линија И не се продолжува молел само во сведочењето одлучни моменти на Неговите Својот живот (и тоа на многу начини), туку и Своите ученициги советувал да се молат; па, кои творат исто така божествени деладури и формулирал текст на молитвата(Лк. Оваа вистина е изобразена во шест члена (од вториот до седмиот11,1-4) на Символот на верата.
Христос е и вистински човек; непријателите Според тоа, почетокот на Христијанството често ја оспорувале божествената природа на ХристосНеговата мисија се совпаѓа со првиот конфликт со ѓаволот, против кого ќе се бори додека не го победи со Својата жртва. Јудејцитете, современици Исусови, но речиси никогаш човечката (уште пророштвата за Месијата ги сфатиле во строго политички и самите Евреи наумиле национален смисол. Од желба да Го убијатсе ослободат од римската власт, потврдувајќи ја Неговата човечка природа). И сведоштвата очекувањето на апостолите држат до тоа дека Христос е вистински човекМесијата, потполн замислуван како национален ослободител и совршенполитички ообновител, Кој е на натприроден начин роден од [[Пресвета Богородица]] и Светиот Дух било многу големо кај јудејскиот народ во Исусовото време. Од текстовите кои говорат за Исусовото месијанство (ЛкМт.116,2613-5520; 2Мк. 8,427-1630; МтЛк.19,18-2521), и Е безгрешенпосебно од одговорот кој го дал за време на искушувањето во пустината (Мт. 4, слободен од прародителскиот грев при што дури ни фарисеите1-10), Неговите најжестоки противници јасно произлегува дека Тој не можеле се поистоветил со сликата на оној Месија кој го очекувале Јудејците во Неговото време, нагласено кажуваќи дека Неговата месијка служба нема политички карактер: „И на другите градови треба да најдат макар една грешка во Неговиот животим благовестам за Царството Божјо; зашто на тоа сум пратен“ (Лк. 4, учење и делување43). Овие две вистини се слеваат во едната вистина: дека Исус Христос е вистински БогочовекСе разбира, Тој не ја отфрлил месијската служба сама по себе, една Личностонаква каква ја опишале старозаветните пророци; пред сЕ, која во својата Божествена личнот не ја прима човечката природа и ги соединува отфрлил идејата дека ќе се јави Месија во неделиво единство човечки облик, во личноста лик на Логосот Божјислуга, послушен до смрт( Филип. 2,7-8); но, го одбил онаквиот Месија кој не може да се помири со „Царството Божје“, кого луѓето го измислиле, а Бог не го сакал(Мк. 8,31-33). Новозаветното откровение јасно сведочи Значи, Тој морал да ја преуреди целата концепција за Месијата – пред сѐ од тоа што Евреите не можеле мислата за Месијата да ја поврзат со неопходноста за страдање; а Неговата концепција за Месија се содржи во зборовите дека Богочовекот секогаш „Синот човечки не дошол да Му се чувствува служи, туку да служи и осознава себе како едно лицежиотот свој да го даде во откуп за мнозина“(Мк. 10,45). Можеби поради тоа да не би се дало повод за грешно толкување на месијанската служба, Исус повеќе сакал да се молчи за Неговата истоветност со Месијата (Мт.16,20; Мк. 8,30; 9,9; Лк. Исто така и апостолите еднодушно чувствуваат4, сознаваат 41); бил принуден да прибегнува кон понови и исповедуваат дека Богочовекот е една единствена личностпотешки називи за разбирање, неделива и неизменливаа во основа идентични со поимот „Месија“, и како таков Христос ја открива тајната на Бога и тајната на човекотпример името „Син Човечки“(Мт. 9,6; Јн. 9, станувајќи темел на Христијанството35).
== Христос во Православната вера ==
Јовановото Евангелие, го прикажува најдлабокиот теолошки аспект на Христовото учење и живот: Исус е претставен како Логос, Реч Божја, која се овоплотила, и живеела меѓу нас, и извршила многу чуда, за да ја распламти верата на луѓето во Него, и преку верата и љубовта да бидат спасени. Свети Јован Богослов го нагласува дарот на вечниот живот кој доаѓа преку Христа на оние кои Го прифаќаат како Вистина, Пат и Живот.
== Земниот Христологија == Како втора испостас на Пресвета Троица, Господ Исус Христос е Боголичноста пред која на необичен и чуден начин наидува човечкиот ум и срце. Самата Негова Личност е невозможно да се спознае без Божја помош, за што и Самиот Тој сведочи. Дури и неговите непосредни ученици и следбеници, кои секојдневно биле со Него, ги гледале чудата кои ги вршел, ги слушале Неговите поуки и беседи, не биле способни сами по себе, со моќта на човечкото познание да Ја сфатат Неговата личност. Не ретко Тој ги прашува нив Кој е Тој, при што добива различни и често несигурни одговори. Но кога на крај му одговараат дека „Ти си Хрустос, Син на Живиот Бог“, Господ им посочува дека таа вистина за Него им е откриена не од нивниот човечки ум и срце, туку од Отецот небесен. Токму поради тоа Тој вели дека "никој не може Исуса да Го нарече Господ освен преку силата на Светиот Дух“. Постојат три вистини за Исуса Христа, кои се сведуваат на една, а тие се: # Исус Христос е вистински Бог# Исус Христос е вистински човек# Исус Христос е вистински Богочовек. Секоја мисла, секој збор, секое дело на Господ Исус Христос како основа Го има Бога; единствената можна реалност која се открива во личноста на Исус од Назарет е Неговото Божество, и само во Бога Неговата личност е реална, трајна и вечна. Историски гледано, Исус се објавува Себе како Бог во тело, и тоа е основната реалност на Новиот Завет. И неговите дела се дела на жив Бог: исцеление од разни болести, опростување на гревови, воскренснување н мртви, страшниот суд, победата на смртта, дарувањето на вечен живот . Таа линија се продолжува во сведочењето на Господ Неговите ученици, кои творат исто така божествени дела. Оваа вистина е изобразена во шест члена (од вториот до седмиот) на Символот на верата. Христос е и вистински човек; непријателите на Христијанството често ја оспорувале божествената природа на Христос, но речиси никогаш човечката (уште и самите Евреи наумиле да Го убијат, потврдувајќи ја Неговата човечка природа). И сведоштвата на апостолите држат до тоа дека Христос е вистински човек, потполн и совршен, Кој е на натприроден начин роден од [[Пресвета Богородица]] и Светиот Дух (Лк.1,26-55; 2,4-16; Мт.1,18-25), и Е безгрешен, слободен од прародителскиот грев при што дури ни фарисеите, Неговите најжестоки противници не можеле да најдат макар една грешка во Неговиот живот, учење и делување. Овие две вистини се слеваат во едната вистина: дека Исус Христос ==е вистински Богочовек, една Личност, која во својата Божествена личнот ја прима човечката природа и ги соединува во неделиво единство во личноста на Логосот Божји. Новозаветното откровение јасно сведочи дека Богочовекот секогаш се чувствува и осознава себе како едно лице. Исто така и апостолите еднодушно чувствуваат, сознаваат и исповедуваат дека Богочовекот е една единствена личност, неделива и неизменлива, и како таков Христос ја открива тајната на Бога и тајната на човекот, станувајќи темел на Христијанството.
== Видете исто така ==
*[[Пасха]]
*[[Рождество Христово]]
*[[Обрезание на Господ Исус Христос]]
*[[Страстна седмица]]
*[[Воскресение]]
== Видете исто така ==
*[[Пасха]]
== Надворешни врски ==
