Бирократи, interwiki, renameuser, Администратори
3.103
уредувања
Промени
с
[[Image:Zizioulas1.jpg|right|thumb|200px|Митрополит Јован Пергамски]]'''Јован ЗизиуласСветлино тивка''' (рцсл. „Све́те ти́хий“, ст.грч. 1931 год„Φῶς Ἱλαρόν“, лат.„Lumen Hilare“) е современ богослов и титуларен Митрополит Пергамски на Вселенската Патријаршија едно од најраните христијански молитвословија од небиблиско потекло кое непрекинато се користи повеќе од 15 века на КонстантинополВечерната богослужба.
Митрополитот Јован [[Молитва]]та „Светлино тивка“ за прв пат е роден забележана во Апостолските Установи кои датираат од доцниот трет и почетокот на 10 јануари 1931 годиначетвртиот век по Христа. Своите студии ги започнал Сместена е во збирка на песнопенија за коишто авторот на Солунскиот УниверзитетУстановите препорачува да се пеат наутро, додека богословското образование го стекнал навечер, пред јадење и при палењето на Атинскиот Универзитет во 1955 годинасветилата. Неговите патролошки студии продолжиле под менторство на отец [[Георгиј ФлоровскиСвети Василиј Велики]] во Харвард, дека што и магистрирал, за подоцна да го стекне докторатот во Атина, во 1965 годинаспомнал ова молитвословие како дел од живото предание. Цели 14 години бил богословски професор на Универзитетите Уште во Глазгов негово време (средината и Единбург, а независен професор бил крајот на универзитетите во Женева, Григоријанскиот универзитет и Кралскиот Колеџ во Лондон. Во Епископски чин е хиротонисан на 22 јуни 1986 годиначетвртиот век) оваа молитва се сметала за древна.
Влијанието Имено, според едно предание, на богословската мисла Гробот Христов во Ерусалим стоело постојано запалено кандило чија светлина ја символизирала живата Христова Светлина. Христијаните се собирале околу Гробот, а химната „Светлино тивка“ се пеела при изнесувањето на Митрополитот Јован ги одбележа последните децении свеќа запалена од кандилото на 20 векгробот, чијшто пламен ја повикувал Црквата да Го слави Господа воскреснатиот. Неговата компилација „Свете тихиј“ е првото целосно песнопение што може да се смета за такво во денешна смисла на богословски студии „Битието како заедничарење“ издадена во 1985 година според многумина е книгата која го одбележала доцниот 20 векзборот.
Главните теми во делата Се верува дека свети Атиноген, кој се слави на Јован Пергамски се слободата и личноста16 јули според стариот календар, како човечкаа кој пострадал за време на диоклецијановите прогонства, така и божја. Засновајќи ја својата мисла на Кападокиските Отци и богословието на Максим Исповедник, патот кон неговото губилиште ја дефинира својата личносна и односна онтологија во која ниту унитарноста, ниту плуарлноста немаат приоритетиспеал оваа песна. Во неговата „Битието како заедничарење“ се осврнува Иконата на важноста којашто е прикажан овој светител ја доловува сцената на заедничарењето за личноста, еден постар Епископ кој пее додека во „Заедничарење и различност“ нуди комплементарна анализа чека да биде погубен; раката на значењето на различноста во заедничарењето. На тој начин го третира древниот философски проблем на надминувањето на Едниот и Многутемачителот, кој го гледа низ призма на Бога (Трите Ипостаси во Троица и „монархијата“ на Отецот)пак, човечноста (богословска антропологија) и Црквата (еклисиологија). Неговата богословска мисла ја разгледува и есхатолошката онтологија која стои парализирана додека свештеномаченикот ја извлекува од делата на св. Максим Исповедник, за кого вистинската онотологија е есхатолошката, односно вистински реално е она нешто кое е реално и во есхатонотпроизнесува оваа последна своја молитва. [[Јован Пергамски (Зизиулас)Светлино тивка|повеќеПовеќе]]
нема опис на уредувањето
