Бирократи, interwiki, renameuser, Администратори
3.103
уредувања
Промени
с
[[Image:Maximus.jpg|right|frame|Свети Максим Исповедник]]'''Преподобен Максим ИсповедникСветлино тивка''' е еден од врвните византиски теолози и свети философи на Црквата(цсл. „Све́те ти́хий“, творец на широкиот теолошки систем кој ја сумблимира христијанската мисла од [[Ориген]] до [[псевдо-Дионисиј Ареопагит]], дефинирајќи ги границите на хеленското неоплатонистичко влијаниест.грч. „Φῶς Ἱλαρόν“, како она на Плотин и Проклолат. Неговата исклучителна слава во црковната историја „Lumen Hilare“) е изградена врз неизморната и енергична борба против монотелитската ерес. Црквата високо го почитува овој философ на Православието, и неговиот спомен едно од најраните христијански молитвословија од небиблиско потекло кое непрекинато се празнува на 3 февруари (21 јануари), а преносот на неговите свети мошти - користи повеќе од 15 века на [[26 август]]Вечерната богослужба.
Преподобен Максим Исповедник се родил во Константинопол околу 580 година и израснал [[Молитва]]та „Светлино тивка“ за прв пат е забележана во благочестиво христијанско семејство. Во младоста добил широко образование: ја изучил философијата, граматиката, риториката, бил начитан Апостолските Установи кои датираат од древните автори доцниот трет и совршено ја владеел богословската диалектикапочетокот на четвртиот век по Христа. Кога Преподобен Максим стапил Сместена е во збирка на државна службапеснопенија за коишто авторот на Установите препорачува да се пеат наутро, навечер, знаењата пред јадење и добросовестноста му овозможиле да стане прв секретар при палењето на императорот Ираклиј (611 - 641)светилата. Но, дворскиот живот го оптоварувал и тој се оддалечил во Хрисополската обител /[[манастирСвети Василиј Велики]]/ го спомнал ова молитвословие како дел од живото предание. Уште во негово време (средината и крајот на спротивниот брег на Босфор – сега Скутаричетвртиот век), каде што примил монашки постриг. Со своето смиреномудрие тој набргу ја стекнал љубовта од браќата и бил избран оваа молитва се сметала за [[игумен]] на манастирот, но и во тој чин, според својата необична скромност, тој бил, според неговите зборови, „останувајќи прост [[монах]]”. Во 633 г. по барање на еден богослов – идниот светител, Ерусалимскиот Патријарх Софрониј, Преподобен Максим ја оставил обителта и заминал во Александријадревна.
Свети Софрониј станал познат Имено, според едно предание, на Гробот Христов во тоа време како непомирлив противник монотелитската ересЕрусалим стоело постојано запалено кандило чија светлина ја символизирала живата Христова Светлина. ПотоаХристијаните се собирале околу Гробот, откако IV Вселенски Собор (451 г.) ги осудил монофизититеа химната „Светлино тивка“ се пеела при изнесувањето на свеќа запалена од кандилото на гробот, кои исповедале една (Божествена) природа во чијшто пламен ја повикувал Црквата да Го слави Господа Исуса Христа, еретиците - монотелити го вовеле поимот една Божествена волја и едно (Божествено) дејствување, воскреснатиот. „Свете тихиј“ е првото целосно песнопение што водело кон признавање може да се смета за такво во денешна смисла на отфрленото монофизитско лажно учењезборот. Монотелитството нашло многубројни следбеници во Ерменија Се верува дека свети Атиноген, кој се слави на 16 јули според стариот календар, Сиријаа кој пострадал за време на диоклецијановите прогонства, Египетна патот кон неговото губилиште ја испеал оваа песна. ЕрестаИконата на којашто е прикажан овој светител ја доловува сцената на еден постар Епископ кој пее додека чека да биде погубен; раката на мачителот, засилена со национална омразапак, станала сериозна опасност за црковното единство на Истокотстои парализирана додека свештеномаченикот ја произнесува оваа последна своја молитва. [[Преподобен Максим ИсповедникСветлино тивка|повеќеПовеќе]]
нема опис на уредувањето
