Бирократи, interwiki, renameuser, Администратори
3.103
уредувања
Промени
с
[[Image:Rublev Trinity.jpg|right|thumb|150px|Гостопримство Авраамово]]'''Пресвета ТроицаСветлино тивка'''(цсл. „Све́те ти́хий“, Света Троица (ст.грч. Αγία Τριάδα„Φῶς Ἱλαρόν“, лат. „Lumen Hilare“) е Единиот Бог во Три Лица. Православното учење за Света Троица не е само [[догма]]тски [[канон]] или теолошка област за разгледување, туку и основното изрично учење за неискажливата и несфатлива љубов на Трите [[Ипостас]]и: [[Бог Отец|Отец]], [[Господ Исус Христос|Син]] и [[Бог Свет Дух|Свет Дух]], Кои едно од најраните христијански молитвословија од небиблиско потекло кое непрекинато се творечка сепричина, извир, темел и центар на постоењето на сѐ што постои. Догмата за божеството на Троица е дефиниран на Вториот вселенски собор (Константинопол, 381 година) во првиот член (Отец), користи повеќе од вториот до осмиот член (Син) и во осмиот (Светиот Дух) член на Никео-Цариградскиот Символ 15 века на вератаВечерната богослужба.
Во Стариот Завет Бог, покрај својата исклучиво монотеистичка појава [[Молитва]]та „Светлино тивка“ за прв пат е забележана во Апостолските Установи кои датираат од доцниот трет и објавапочетокот на четвртиот век по Христа. Сместена е во збирка на песнопенија за коишто авторот на Установите препорачува да се пеат наутро, Се откривал и како Троицанавечер, но не директно пред јадење и очигледно, туку нејасно, повеќе при палењето на светилата. [[Свети Василиј Велики]] го спомнал ова молитвословие како сенка дел од живото предание. Уште во негово време (средината и праслика, праобраз крајот на троичноста која на човештвото му четвртиот век) оваа молитва се открива со Воплотувањето на втората Ипостас на Пресвета Троицасметала за древна.
Уште во раната христијанска Црква била вкоренета верата во Божјата троичностИмено, која на апостолите им ја предал Господ Исус Христосспоред едно предание, како заповед да одат и да ги подучуваат сите народи, крштевајќи ги „во името на Отецот и Синот и Светиот Дух“ (Мт 28,19). Значи, не станува збор за три бога, туку за три божествени Лица, кои единосуштно и неразделиво Гробот Христов во Ерусалим стоело постојано запалено кандило чија светлина ја чинат Света Троицасимволизирала живата Христова Светлина. Лицата, (од IV век, преку Кападокиската богословска школа Христијаните се нарекуваат ипостаси) помеѓу Себе се разликуваат само по личните својства: Бог-Отецот ниту се раѓасобирале околу Гробот, ниту исходи од некого, туку Тој раѓа; Бог-Синот предвечно а химната „Светлино тивка“ се раѓа пеела при изнесувањето на свеќа запалена од Отецоткандилото на гробот, а Светиот Дух предвечно исходи од Отецотчијшто пламен ја повикувал Црквата да Го слави Господа воскреснатиот. Голема улога „Свете тихиј“ е првото целосно песнопение што може да се смета за такво во прецизирањето денешна смисла на догмите за Света Троица имаат светите оци, философи на Православната Црква [[Свети Атанасиј Велики|св. Атанасиј Велики]], [[Свети Кирил Александриски|Кирил Александриски]], [[Свети Григориј Богослов|Григориј Богослов]], [[Свети Василиј Велики|Василиј Богослов]], [[Свети Максим Исповедник|Максим Исповедник]], [[Свети Јован Дамаскин|Јован Дамаскин]], [[Свети Григориј Палама|Григориј Палама]], [[Свети Симеон Нов Богослов|Симеон Нов Богослов]] и дрзборот.
нема опис на уредувањето
Се верува дека свети Атиноген, кој се слави на 16 јули според стариот календар, а кој пострадал за време на диоклецијановите прогонства, на патот кон неговото губилиште ја испеал оваа песна. Иконата на којашто е прикажан овој светител ја доловува сцената на еден постар Епископ кој пее додека чека да биде погубен; раката на мачителот, пак, стои парализирана додека свештеномаченикот ја произнесува оваа последна своја молитва. [[Пресвета ТроицаСветлино тивка|повеќеПовеќе]]
