Промени

Во Православната Црква последната недела од Христовиот живот се нарекува '''Страстна седмицаСветлино тивка'''(цсл. „Све́те ти́хий“, ст.грч. „Φῶς Ἱλαρόν“, лат. За секој нејзин ден во богослужбените книги се зборува како за голем (велик„Lumen Hilare“) и свет, и во секој е едно од најраните христијански молитвословија од нив, во сите цркви небиблиско потекло кое непрекинато се извршуваат посебни богослужбикористи повеќе од 15 века на Вечерната богослужба.

* Во [[Велики Понеделник|Страстниот ПонеделникМолитва]] Црквата ни ја дава та „Светлино тивка“ за размислување темата за бесплодната смоква, осудена прв пат е забележана во Апостолските Установи кои датираат од доцниот трет и почетокот на четвртиот век по Христа.* [[Велики Вторник|Вторник]] Сместена е посветен во збирка на темата песнопенија за мудрите девојки, кои за разлика од своите неразумни сестрикоишто авторот на Установите препорачува да се пеат наутро, биле спремни за Господовото доаѓање.* Во [[Велика Среда|Среда]] вниманието е свртено кон покаената блудница. Службата ја нагласува разликата помеѓу спасената грешна жена и погинатиот Јуданавечер, избран како апостол: првата го дава своето богатство за Христа пред јадење и ги бакнува Неговите нозе, а другот, пак, за пари Го продава со целивпри палењето на светилата.* [[Свети Василиј Велики Четврток]] е означен го спомнал ова молитвословие како ден на востановување на новозаветната пасхална жртва* На [[Велики Петок]] Господ Исус Христос е осуден, распнат и погребендел од живото предание.* Слегувањето Уште во адот е негово време (средината и крајот на [[Велика Сабота]]* Христовото Светло [[Воскресение]] четвртиот век) оваа молитва се случува на [[Велигден|Велигденската Недела]]сметала за древна.

Имено, според едно предание, на Гробот Христов во Ерусалим стоело постојано запалено кандило чија светлина ја символизирала живата Христова Светлина. Христијаните се собирале околу Гробот, а химната „Светлино тивка“ се пеела при изнесувањето на свеќа запалена од кандилото на гробот, чијшто пламен ја повикувал Црквата да Го слави Господа воскреснатиот. „Свете тихиј“ е првото целосно песнопение што може да се смета за такво во денешна смисла на зборот. Се верува дека свети Атиноген, кој се слави на 16 јули според стариот календар, а кој пострадал за време на диоклецијановите прогонства, на патот кон неговото губилиште ја испеал оваа песна. Иконата на којашто е прикажан овој светител ја доловува сцената на еден постар Епископ кој пее додека чека да биде погубен; раката на мачителот, пак, стои парализирана додека свештеномаченикот ја произнесува оваа последна своја молитва. [[Страстна седмицаСветлино тивка|повеќеПовеќе]]