Промени

[[Слика:Svetivasilijeostroski.jpg‎‎|thumb|Св. Василиј Острошки]]'''Свети Василиј ОстрошкиСветлино тивка'''(цсл. „Све́те ти́хий“, новојавен чудотворец и исцелител Острошки и Захумски, се родил во сст. Мркоњиќ, Попово Поле во Хумската земја (денешна Херцеговина) на 28 декември 1610 година од благочестиви и верни родители, Петар и Анастасијагрч. Уште како дете се одликувал со бистар ум„Φῶς Ἱλαρόν“, а со душата бил целосно насочен кон Богалат. Доблестите и набожноста младиот Стојан (тоа му било световното име„Lumen Hilare“) ги научил дома, бидејќи во неговото семејство постојано е едно од најраните христијански молитвословија од небиблиско потекло кое непрекинато се мислело на Бога и спасението на душата, многу користи повеќе отколку на материјалните и пропадливи нешта. И макар што неговото семејство било доста сиромашно, сѐ што имал бил учен да го сподели со другите, посебно кога како мало овчарче одел од 15 века на пасење со другите деца. Уште како мал постел, се молел и редовно ги посетувал црковните богослужбиВечерната богослужба.

За да го заштитат од непријателите кои ги имале, а и сакајќи да го описменат, неговите родители решиле да го испратат во најблискиот манастир, наречен Завала, посветен на Воведение на Пресвета Богородица, а во која игумен бил неговиот чичко Серафим. Таму благоразумниот Стојан се поучувал со мудроста на [[Свето Писмо|Светото ПисмоМолитва]] и светите отци, во душата му се распламтила во љубовта кон Бога, та „Светлино тивка“ за прв пат јавувајќи се кај него желбата за замонашување. Во манастирот е забележана во Завала преподобниот останал некое време, Апостолските Установи кои датираат од доцниот трет и потоа заминал во манастирот Успение почетокот на Пресвета Богородица во Тврдошчетвртиот век по Христа. Живеејќи Сместена е во овој манастир, Стојан уште повеќе го засакал монашкиот живот и ги зголемил своите подвизи, затоа што посакал токму таму збирка на песнопенија за коишто авторот на Установите препорачува да го прими светиот и ангелски монашки чин. Целото време го минувал во постсе пеат наутро, молитва и бдениенавечер, пред јадење и во телесен трудпри палењето на светилата. На замонашувањето, го прима името Василиј. Ова име му служело како патоказ за идното подвижништво и епископство, да се угледа на големиот црковен ереј [[Свети Василиј Велики|Василиј Велики]]го спомнал ова молитвословие како дел од живото предание. Уште во негово време (средината и крајот на четвртиот век) оваа молитва се сметала за древна.

Имено, според едно предание, на Гробот Христов во Ерусалим стоело постојано запалено кандило чија светлина ја символизирала живата Христова Светлина. Христијаните се собирале околу Гробот, а химната „Светлино тивка“ се пеела при изнесувањето на свеќа запалена од кандилото на гробот, чијшто пламен ја повикувал Црквата да Го слави Господа воскреснатиот. „Свете тихиј“ е првото целосно песнопение што може да се смета за такво во денешна смисла на зборот. Се верува дека свети Атиноген, кој се слави на 16 јули според стариот календар, а кој пострадал за време на диоклецијановите прогонства, на патот кон неговото губилиште ја испеал оваа песна. Иконата на којашто е прикажан овој светител ја доловува сцената на еден постар Епископ кој пее додека чека да биде погубен; раката на мачителот, пак, стои парализирана додека свештеномаченикот ја произнесува оваа последна своја молитва. [[Свети Василиј ОстрошкиСветлино тивка|повеќеПовеќе]]