[[Image:Covered Vessels 2sophrony8.jpg|десноright|thumbframe|200px|Дискос и путирАрхимандрит Софрониј]]'''Старец Софрониј (Сахаров)''', познат и како архимандрит Софрониј, е најпознатиот ученик и биограф на св. Силуан Атонски, уредник и издавач на делата на св. Силуан и основач на ставропигијалниот манастир на св. Јован Крстител во Есекс, Англија. Старец Софрониј е роден на 23 септември 1896 година, како Сергеј Симеонович Сахаров во православно семејство, во Русија. Како дете, Сергеј секојдневно се молел, дури и по 45 минути на ден без никаков проблем; исто така, младиот Сергеј многу читал книги, така што на рана возраст ги имал прочитано класиците на руската книжевност Тургењев, Достоевски, Толстој, Гогољ и Пушкин.
'''Светата Евхаристија''' (грч: Θεία ΕυχαριστίαПоради неговиот ликовен талент, Κοινωνία) во Православното Предание Сергеј се вика [[Свети Тајни|Тајна запишал и учел на Тајните]] или Тајна Академијата на ЦркватаУметности во периодот од 1915 и 1917 година, и потоа во Московската Школа за сликање, кој која сѐ водискулптура и архитектура, помеѓу 1920 и од која сѐ произлегува1921. Таа е срце на црковниот животСпоред неговите кажувања, извор и цел во тоа вреем тој ја користел уметноста како „квази-мистично“ средство за „откривање на сите црковни учења и установивечната убавина“, и без не Христијанството е незамисливо„бегање од сегашната реалност... Светите Отци во новите хоризонти на раната Црква битствувањето.“ Подоцна, ова искуство му помогнало да ја сметаат Евхаристијата разликува човечката интелектуална светлина од Божјата Несоздадена Светлина. Токму за најважен време на неговите студии во Московската Школа, Сергеј го согледува христијанскиот фокус на личносната љубов како ограничен и основен дел на Црковнотото собраниеконечен, затоа што таа дава значење и смисол тоа го одвраќа од Православието кон Индиските мистични религии, засновани на сите богослужбибезличниот Апсолут. Во потесен смисол1921 Сергеј ја напушта Русија и ја продолжува својата уметничка кариера во Западна Европа, прво во Црквата ја означува благодарствената молитва пред осветувањето Италија, па Берлин, за на лебот и виното крај, во 1922 да дојде во текот на [[Света Литургија|Литургијата]]Париз.
Зборот евхаристија значи благодарење. Општото значење Во 1924 Сергеј увидел дека Христовиот повик за возљубување на Евхаристијата како господова трпеза Бога со сето свое битие не е психолошко нешто, туку онтолошко; и дека оваа целосна љубов е благодарење единствениот начин за обраќање кон Бога; и дека љубовта мора да биде личносна. И токму таа година, на Бога Велика Сабота, тој се вратил во Христа Православието. И таа вечер тој ја почувствувал силата на Несоздадената Светлина на толку силен начин, како што никогаш пред и [[Бог Свет Дух|Светиот Дух]]после тоа нема да ја почувствува, за сè што Тој направил како резултат го имало неговото повлекување од уметноста; веднаш после тоа станал еден од првите студенти на Православниот Богословски Институт „Св. Сергиј“ во создавањетоПариз, спасението каде професори му биле отец Сергеј Булгаков и прославување Николај Бердјаев. И двајцата извршиле големо влијание во неговиот живот, но и двајцата умерено го одвратиле од себе, поради софиологијата (Булгаков) и анти-аскетизмот (Бердјаев). Во 1925, наоѓајќи дека формалното богословие не го исполнува, Сергеј заминува на светотСвета Гора за да се замонаши.
Со воплотувањето на Бога Логосот, Христос е најочигледната единствена стварност и вечна радост. Преку слегувањето на Светиот Дух врз апостолите на денот на Педесетницата, Црквата е таа која станува Тело Христово. Токму во тој контекст, Исус Христос е совршената Евхаристија, затоа што во полнотата на благодарноста Се принесол Себе на Бога, еднаш за секогаш. Преку принесувањето на нашиот леб и вино пред Господа, верните остваруваат жива средба со Живиот и Воскреснат Христос. Евхаристијата во Православната црква е сфатена како вистинско Тело и вистинска Крв Христова. Така, јадејќи го лебот и пиејќи го виното коишто се мистично осветени со Светиот Дух, имаме вистинско соединување со Бога преку Христа којшто самиот се нарекува Леб на животот (Јован 6.34,41). [[Света ЕвхаристијаСтарец Софрониј|повеќе]]
