Промени

{{Литургија}}'''Света Литургија''' (гр. λειτουργια, лат. ministerium, officium, јавна служба, служење или јавно дело, свештеничка служба во храм), во современиот Православен речник Литургијата има потесно значење и со неа се именува чинот на евхаристичка служба, или чин на [[Свети Тајни|Светата Тајна]] на Тајните – [[Света Евхаристија ]] или Свeта Причест. Таа е основна и обврзителна дејност на Црквата. Како молитва, ова богослужение се разликува и е пред сите други молитви. Божествената Литургија е црковно дејство на собраните од Бога за служење, за молитва, за слушање на Словото, за поучување во заповедите Божји, за предавање на себеси во благодарност на [[Бог Отец|Бога Отецот ]] и за стекнување на живо искуство на Неговото Царство преку Светата Причест на Неговиот [[Господ Исус Христос|Син]], Кој со [[Бог Свет Дух|Светиот Дух ]] веќе присуствува во нас.

Во секој смисол, Литургијата е празник на верата, прославување на дарот на познанието на Пресветата Троица и повторена потврда на новиот живот кој доаѓа од Троичниот Бог. Како што самиот [[Свети Василиј Велики|св. Василиј Велики ]] вели: „Патот кон богопознанието се вознесува од едниот Дух преку едниот Син кон едниот Отец. Истовремено, природната добрина, неразделната светост и царското достојание доаѓа кон нас од Отецот преку едниот Единородниот Син кон Духот.“ Секое богослужение - како лично, така и заедничко, е упатено на Отецот преку Синот во Светиот Дух, Кој заедно со нашите духови сведочи дека сме Божји деца, сонаследници Христови, и повикуваме „Авва, Отче!“ (Рим. 8,15-17) == Литургијата како Жртва == За повеќе видете: [[Света Евхаристија]] [[Image:Liturgija.jpg|right|thumb|Света Боженствена Литургија]]Жртвите постојат уште од Стариот Завет, и тоа како крвни жртви, при кои се принесувале: овци, кози, грлици и гулаби, и бескрвни: класови, брашно, зејтин, темјан, леб и вино. Според својата цел, пак, тие се делеле на жртви сепаленици (за грев и кривица) и жртви на мир и спасение (жртви на фалење и благодарност). Старозаветните жртви не можеле да ја отстранат вината на прародителскиот грев, иако биле заповедани од Бога. Тие биле само знаци и символи кои укажуваат дека човекот пред Бога е грешен и треба да копнее за искупување, и го наговестувале тоа што требало да се случи во иднината, т.е. големата Жртва на помирувањето – Господ Исус Христос. И токму тоа што жртвите на Стариот Завет не успеале да го сторат, беше остварено преку жртвувањето на Агнецот Божји, овоплотениот и единородниот Син Божји.

Литургијата има богатство на значења. Таа е '''''собирање на заедницата и заедништвозаедничарење'''''. Ова празнување е заеднично. Христос е наш домаќин, и нè повикува на гозба. Тој Самиот ни даде упатства како да бидеме и живееме заедно, како на пример: „Каде „''Каде што се двајца или тројца собрани во мое име, тука и јас сум меѓу нив.''“ Затоа во таа заеднива пред Христа исчезнуваат разликите.

Литургијата е гозба. Тука на верниците им се понудува Христовото тело. Значи, Христос не е само Домаќин, туку и Храна. Телото и крвта се Христос, ние Го примаме Христа. Тоа јадење и пиење нè соединува со Христа, и меѓусебно.

*[http://www.saintjonah.org/services/sluzhebniks.htm Службеници]*[http://www.saintjonah.org/services/liturgydoc.htm Текст за хоротСлужебници]