Бирократи, interwiki, renameuser, Администратори
3.103
уредувања
Промени
с
[[Image:Pantokrator of Sinai.jpg|right|frame|[[Господ Исус Христос]]]]'''ПравославиетоСветлино тивка''' (цсл. „Све́те ти́хий“, ст.грч: Ορθοδοξία) е животот во полнотата на вистината на Православната вера. „Φῶς Ἱλαρόν“, оригинален и непроменет облик на Христијанство, вера која „''еднаш е предадена на светите''“ (Јуда 3,1лат. „Lumen Hilare“), и која живее преку [[Свето Предание|Светото Предание]], непроменливо, а сепак динамично. [[Апостол]]ската вера е основниот критериум на Православното учење, а историјата едно од најраните христијански молитвословија од небиблиско потекло кое непрекинато се користи повеќе од 15 века на Православието започнува со историјата на Христијанството, односно со настаните помеѓу [[Вознесение Христово|Вознесението]] и [[Педесетница]]та, со која е означен и почетокот на Новозаветната Црква (грч. εκκλησία)Вечерната богослужба.
Пресвета Троица, Света Троица (грч. Αγία Τριάδα) [[Молитва]]та „Светлино тивка“ за прв пат е Единиот Бог забележана во Три ЛицаАпостолските Установи кои датираат од доцниот трет и почетокот на четвртиот век по Христа. Православното учење за Света Троица не Сместена е само догматски канон или теолошка област во збирка на песнопенија за разгледувањекоишто авторот на Установите препорачува да се пеат наутро, туку навечер, пред јадење и основното изрично учење за неискажливата и несфатлива љубов при палењето на Трите светилата. [[ИпостасСвети Василиј Велики]]и: Отец, Син и Свет Дух, Кои се творечка сепричина, извир, темел и центар на постоењето на сѐ што постоиго спомнал ова молитвословие како дел од живото предание. Догмата за божеството на Троица е дефиниран на Вториот вселенски собор (Константинопол, 381 година) Уште во првиот член негово време (Отец), од вториот до осмиот член (Син) средината и во осмиот (Светиот Духкрајот на четвртиот век) член на Никео-Цариградскиот Символ на вератаоваа молитва се сметала за древна.
Христологијата (грч. ΧριστόλόγιαИмено, од Χριστός - Помазаник; λόγος - наука) е областспоред едно предание, односно една од поважните гранки на Православната теологија и догматика која Гробот Христов во Ерусалим стоело постојано запалено кандило чија светлина ја символизирала живата Христова Светлина. Христијаните се занимава со проучување собирале околу Гробот, а химната „Светлино тивка“ се пеела при изнесувањето на Втората Ипостас свеќа запалена од кандилото на Света Троица - Синот Божјигробот, Христос Логосот; христологијата чијшто пламен ја повикувал Црквата да Го слави Господа воскреснатиот. „Свете тихиј“ е сублимирано догматско учење првото целосно песнопение што може да се смета за двете природи такво во едната Ипостас денешна смисла на Господ Исус Христос, кое е формулирање на Првиот (Никеа, 325), Четвртиот (Халкидон, 451) и Шестиот (цариград, 680) вселенски собор, преку синтеза на новозаветните податоци и патристичкото богословие. Во ранохристијанскиот период, борбата околу вистинското разбирање на Личноста на Исус Христос се одвивала помеѓу учењето на Црквата и различните еретички учења кои на разни начини се обидувале да навлезат во Цркватазборот.
нема опис на уредувањето
Се верува дека свети Атиноген, кој се слави на 16 јули според стариот календар, а кој пострадал за време на диоклецијановите прогонства, на патот кон неговото губилиште ја испеал оваа песна. Иконата на којашто е прикажан овој светител ја доловува сцената на еден постар Епископ кој пее додека чека да биде погубен; раката на мачителот, пак, стои парализирана додека свештеномаченикот ја произнесува оваа последна своја молитва. [[Вовед во ПравославиеСветлино тивка|повеќеПовеќе]]
