Промени

Зброто Зборот „исихија“ буквално значи “Mир”, “Мирување”, “Тишина”. Меѓутоа, кај православните подвижници означувало нешто многу повеќе и имало подлабока смисла. Она што го карактеризира човекот и светот во кој живее, е постојаниот немир и променливост. Оттаму човекот постојано чезнее за спокојство. И како што сведочи искуството дека “мирно море” не се наоѓа на површината на морето, туку во неговите длабочини, така внатрешниот мир треба да се бара во ''длабочините на човекот''. Исихијата е токму тоа: барање на таков внатрешен мир, кој го ''надминува секој ум''. Тоа не е просто спокојство, наоѓање на мирно место за живеење и пребивање, туку битијно собирање на човечкото битие во својот центар; а преку него собирање во Бога и Бога, како единствен извор на вистинскиот мир. Оттаму, најдобар превод на зборот “исихија” е оној на отец Јустин Поповиќ: “Moлитвено Тихивање”. Бидејки тоа собирање може да се достигне само преку [[Вера|верата]], [[Покајание|покајанието]], [[Пост|постот]] и [[Молитва|молитвата]]. Тихување не значи пасивност. Тоа бара огромен духовен напор и борба против страстите кои се праизвор на целокупната човекова расеаност и растуреност. Објаснувајќи го овиј мир, св. Григориј Палама вели, додека [[пророк Мојсеј|пророкот Мојсеј]] молчел, се слушал слушнал гласот Божји: “''зошто викаш кон Мене''”( 2 Мој. 14гл. 15ст.). Тоа молчење е погласно од говорот, тишина која расте во длабочинскиот повик на битието. Кој се здобие со такво молитвено тихување, вели [[свети Јован Лествичник]], ја познал длабочината на тајната.