Промени

[[Image:Schmemann_and_SolzhenitsynZizioulas1.jpg|leftright|thumb|250px200px|Матушка Јулијана, отец Александар и Александар СолженицинМитрополит Јован Пергамски]]'''Протопрезвитер Александар ШмеманЈован Зизиулас''' (13 мај 1921 - 13 декември 1983р. 1931 год.) е истакнат православен свештеник, современ богослов, професор и писател титуларен Митрополит Пергамски на Вселенската Патријаршија на 20 векКонстантинопол.

Отец Александар Шмеман Митрополитот Јован е роден во Естонијана 10 јануари 1931 година. Своите студии ги започнал на Солунскиот Универзитет, додека богословското образование го стекнал на Атинскиот Универзитет во семејство 1955 година. Неговите патролошки студии продолжиле под менторство на руски имигранти. Неговото семејство се преселило отец [[Георгиј Флоровски]] во ФранцијаХарвард, каде дека што се школували магистрирал, за подоцна да го стекне докторатот во Атина, во 1965 година. Се оженил со Јулијана Осоргун Цели 14 години бил богословски професор на Универзитетите во 1943 годинаГлазгов и Единбург, пред да ги заврши богословските студии а независен професор бил на Православниот богословски институт Св. Сергиј универзитетите во ПаризЖенева, Григоријанскиот универзитет и бил ракоположен за свештеник Кралскиот Колеџ во 1946 Лондон. Во Епископски чин е хиротонисан на 22 јуни 1986 година.

Од 1946 до 1951 година, о. Александар предавал Црковна историја Влијанието на Св. Сергиј. Во 1951, бил поканет во богословијата Св. Владимир во Њујорк, каде што предавал од 1851 година, сѐ до крајот богословската мисла на животот. Од 1962 година бил и декан Митрополитот Јован ги одбележа последните децении на богословијата20 век. Исто така, бил и соработник - професор Неговата компилација на Универзитетот Колумбија, Њујорк Универзитетот, Унијата на богословии и Генералната богословија во Њујорк. Неговиот главен фокус богословски студии „Битието како заедничарење“ издадена во Св. Владимир било литургиското богословие, кое посебно внимание придава на литургиското предание на Црквата како главен знак и израз на христијанската вера. Се здобил и со протопрезвитерски чин. Му биле доделени почесни докторати од Батлер Универзитетот, колеџот Лафајет, Ајона колеџот и Грчката православна богословија „Свет Крст“. Бил православен набљудувач на Вториот ватикански собор на Римо-католичката Црква од 1962 до 1965 1985 годинаспоред многумина е книгата која го одбележала доцниот 20 век.

Главните теми во делата на Јован Пергамски се слободата и личноста, како човечка, така и божја. Засновајќи ја својата мисла на Кападокиските Отци и богословието на Максим Исповедник, ја дефинира својата личносна и односна онтологија во која ниту унитарноста, ниту плуарлноста немаат приоритет. Во 1970 година зел активно учество неговата „Битието како заедничарење“ се осврнува на важноста на заедничарењето за личноста, додека во востановувањето „Заедничарење и различност“ нуди комплементарна анализа на значењето на Православната Црква различноста во Америказаедничарењето. На тој начин го третира древниот философски проблем на надминувањето на Едниот и Многуте, која кој го гледа низ призма на Бога (Трите Ипостаси во тоа време целосно се издвои од Руската Православна ЦркваТроица и „монархијата“ на Отецот), иако нејзината автокефалија не била целосно признаеначовечноста (богословска антропологија) и Црквата (еклисиологија). Неговите беседи биле емитувани Неговата богословска мисла ја разгледува и есхатолошката онтологија која ја извлекува од делата на руски јазик преку Радио Слобода преку 30 годинисв. Се стекнал со широка публика во Советскиот СојузМаксим Исповедник, вклучувајќи го [[Александар Солженицин]]за кого вистинската онотологија е есхатолошката, кој после неговото емигрирање на Запад станал негов пријателодносно вистински реално е она нешто кое е реално и во есхатонот. [[Александар ШмеманЈован Пергамски (Зизиулас)|повеќе]]