Од една страна, есхатологијата кажува за тоа, дека светот како космос, како животно пространство на човекот, без оглед на неговата изопачена состојба, не е туѓ за христијаните. Христијаните не смеат да бегаат од светот, во кој дошол Божјиот Син за да го спаси. Токму во светот [[Православна Црква|Црквата]], која е Телото Христово, ја има својата мисија. Тоа е мисија за просветување и осветување на светот. „''Не молам, Ти да ги земеш од светот – говори Спасителот за Своите ученици во Првосвештеничката молитва, — туку да ги зачуваш од злото''” (Јн. 17. 15). Христијаните не смеат да потонуваат во апокалиптичките очекувања на скориот Крај на историјата, заборавајќи го својот долг и повик во историјата на овој свет. Но, од друга страна, есхатологијата кажува за тоа, дека судбината и повикот на човекот не се ограничува со престојот во овој свет, каде што, во крајна сметка, победува смртта. Зашто, смртта веќе е победена со Воскресението Христово. И таа победа ќе восторжествува по крајот на овој свет, кога Господ кој дошол во слава ќе Му го предаде Своето Царство на Бог и Отецот (1 Кор. 15. 24). И тогаш ќе се јават Новото небо и Новата земја — каде што живее правдата.

Во [[Свето Писмо|Светото Писмо ]] се говори за „последни времиња“ (Ис. 2. 2; Дан. 8. 19) и за „последни денови“ (или „последниот ден“ — Јов 19. 25; Јн. 6. 39). Се говори и за тоа, дека ќе настапи големиот „Ден Господов“, кога Бог ќе го изврши Својот суд над светот, кој отстапил од Него. Оттука е првата смсла на есхатологијата: постоењето на овој свет во времето, светот кој од ништо е создаден од Бога како резултат на Нeговиот творечки акт, ќе има крај. Историјата на овој свет има не само почеток, туку и крај. И тој крај на историјата исто така ќе биде и завршување на Домостроителството на нашето спасение.

А од друга страна — што вели апостолот Петар во денот [[Педесетница]], т.е. десет денови по Вознесението на [[Пасха|Воскреснатиот ]] Господ? За да им ја истолкува на присутните смислата на она што се извршува пред нивните очи — Слегувањето на [[Светиот Дух]] на Христовите ученици, апостолот го наведува старозаветното есхатолошко пророштво. Тоа се зборови на пророкот Јоил за идното настапување на денот Господов, големиот и страшен, кога Бог ќе излие од Својот Дух на секоја плот (Јоил 2. 28; Дела. 2. 17). И во дадениот случај последни денови апостолот го именува времето на изливање на преизобилната благодат на Светиот Дух на почетната Црква на апостолите и учениците Христови.

И тогаш како есхатолошко возвестување се јавува самото [[Свето Евангелие]] на Господ наш Исус Христос, т. е. благовестието за доаѓањето во светот на Спасителот. Последниот — е Христос. Така, во книгата на Тајносозерцателот, апостолот и евангелист Јован Богослов, за Христа вели, дека Он е Првиот и Последниот (''протос'' и ''есхатос''), Кој беше мртов, и еве, жив е (Откр. 2. 8). И Самиот Господ говори: ''Јас сум Алфа и Омега..., Кој е и беше и доаѓа, Седржителот'' (Откр. 1. 8). Така, последните времиња — тоа пред сè е онаа полнота на времињата (Гал. 4. 4), кога се јавува Синот Божји, кој со Воплотувањето станува Син Човечки. Значи — и вистиски, Богопомазан Цар.