Во најопшта смисла есхатологијата е — учење за „последните нешта“'''Светлино тивка''' (цсл. „Све́те ти́хий“, ст.грч. „Φῶς Ἱλαρόν“, за конечните судбини на светот и човекотлат. Самиот терминот есхатологија потекнува „Lumen Hilare“) е едно од грчкиот збор „есхатос“, што значи „последен“, а исто така и „крај“, „крајна граница“најраните христијански молитвословија од небиблиско потекло кое непрекинато се користи повеќе од 15 века на Вечерната богослужба.

Од една страна, есхатологијата кажува [[Молитва]]та „Светлино тивка“ за тоа, дека светот како космос, како животно пространство прв пат е забележана во Апостолските Установи кои датираат од доцниот трет и почетокот на човекот, без оглед на неговата изопачена состојба, не четвртиот век по Христа. Сместена е туѓ за христијаните. Христијаните не смеат да бегаат од светот, во кој дошол Божјиот Син збирка на песнопенија за коишто авторот на Установите препорачува да го спаси. Токму во светот Цркватасе пеат наутро, која е Телото Христовонавечер, ја има својата мисија. Тоа е мисија за просветување пред јадење и осветување при палењето на светотсветилата. „Не молам, Ти да ги земеш [[Свети Василиј Велики]] го спомнал ова молитвословие како дел од светот – говори Спасителот за Своите ученици живото предание. Уште во Првосвештеничката негово време (средината и крајот на четвртиот век) оваа молитвасе сметала за древна. Имено, според едно предание, — туку да ги зачуваш од злото” (Јн. 17. 15)на Гробот Христов во Ерусалим стоело постојано запалено кандило чија светлина ја символизирала живата Христова Светлина. Христијаните не смеат да потонуваат во апокалиптичките очекувања се собирале околу Гробот, а химната „Светлино тивка“ се пеела при изнесувањето на скориот Крај свеќа запалена од кандилото на историјатагробот, заборавајќи го својот долг и повик чијшто пламен ја повикувал Црквата да Го слави Господа воскреснатиот. „Свете тихиј“ е првото целосно песнопение што може да се смета за такво во историјата денешна смисла на овој светзборот. Но Се верува дека свети Атиноген, од друга странакој се слави на 16 јули според стариот календар, есхатологијата кажува а кој пострадал за тоавреме на диоклецијановите прогонства, дека судбината и повикот на човекот не се ограничува со престојот во овој свет, каде што, во крајна сметка, победува смрттапатот кон неговото губилиште ја испеал оваа песна. Зашто, смртта веќе Иконата на којашто е победена со Воскресението Христово. И таа победа ќе восторжествува по крајот прикажан овој светител ја доловува сцената на овој свет, кога Господ еден постар Епископ кој дошол во слава ќе Му го предаде Своето Царство пее додека чека да биде погубен; раката на Бог и Отецот (1 Кор. 15. 24). И тогаш ќе се јават Новото небо и Новата земја — каде што живее правдатамачителот, пак, стои парализирана додека свештеномаченикот ја произнесува оваа последна своја молитва.  [[ЕсхатологијаСветлино тивка|повеќеПовеќе]]