Отвори го главното мени

Православна-енциклопедија β

Промени

Шаблон:Featured

Одземени 467 бајти, 17:23, 4 февруари 2014
с
нема опис на уредувањето
[[Image:Schmemann_and_Solzhenitsyn.jpg|left|thumb|250px|Матушка Јулијана, отец Александар и Александар Солженицин]]'''Протопрезвитер Александар ШмеманСветлино тивка''' (13 мај 1921 - 13 декември 1983цсл. „Све́те ти́хий“, ст.грч. „Φῶς Ἱλαρόν“, лат. „Lumen Hilare“) е истакнат православен свештеник, богослов, професор и писател едно од најраните христијански молитвословија од небиблиско потекло кое непрекинато се користи повеќе од 15 века на 20 векВечерната богослужба.
Отец Александар Шмеман [[Молитва]]та „Светлино тивка“ за прв пат е роден забележана во Естонија, Апостолските Установи кои датираат од доцниот трет и почетокот на четвртиот век по Христа. Сместена е во семејство збирка на руски имигранти. Неговото семејство песнопенија за коишто авторот на Установите препорачува да се преселило во Францијапеат наутро, каде што се школувал. Се оженил со Јулијана Осоргун во 1943 годинанавечер, пред да ги заврши богословските студии јадење и при палењето на Православниот богословски институт Свсветилата. [[Свети Василиј Велики]] го спомнал ова молитвословие како дел од живото предание. Сергиј Уште во Париз, негово време (средината и бил ракоположен крајот на четвртиот век) оваа молитва се сметала за свештеник во 1946 годинадревна.
Од 1946 до 1951 годинаИмено, според едно предание, о. Александар предавал Црковна историја на Св. Сергиј. Во 1951, бил поканет Гробот Христов во богословијата СвЕрусалим стоело постојано запалено кандило чија светлина ја символизирала живата Христова Светлина. Владимир во ЊујоркХристијаните се собирале околу Гробот, каде што предавал а химната „Светлино тивка“ се пеела при изнесувањето на свеќа запалена од 1851 година, сѐ до крајот кандилото на животот. Од 1962 година бил и декан на богословијата. Исто такагробот, бил и соработник - професор на Универзитетот Колумбија, Њујорк Универзитетот, Унијата на богословии и Генералната богословија во Њујоркчијшто пламен ја повикувал Црквата да Го слави Господа воскреснатиот. Неговиот главен фокус „Свете тихиј“ е првото целосно песнопение што може да се смета за такво во Св. Владимир било литургиското богословие, кое посебно внимание придава денешна смисла на литургиското предание на Црквата како главен знак и израз на христијанската вера. Се здобил и со протопрезвитерски чин. Му биле доделени почесни докторати од Батлер Универзитетот, колеџот Лафајет, Ајона колеџот и Грчката православна богословија „Свет Крст“. Бил православен набљудувач на Вториот ватикански собор на Римо-католичката Црква од 1962 до 1965 годиназборот.
Во 1970 година зел активно учество во востановувањето Се верува дека свети Атиноген, кој се слави на Православната Црква во Америка16 јули според стариот календар, која во тоа а кој пострадал за време целосно се издвои од Руската Православна Црквана диоклецијановите прогонства, иако нејзината автокефалија не била целосно признаенана патот кон неговото губилиште ја испеал оваа песна. Неговите беседи биле емитувани Иконата на којашто е прикажан овој светител ја доловува сцената на еден постар Епископ кој пее додека чека да биде погубен; раката на руски јазик преку Радио Слобода преку 30 години. Се стекнал со широка публика во Советскиот Сојузмачителот, вклучувајќи го [[Александар Солженицин]]пак, кој после неговото емигрирање на Запад станал негов пријателстои парализирана додека свештеномаченикот ја произнесува оваа последна своја молитва.  [[ВелигденСветлино тивка|повеќеПовеќе]]
3.105
уредувања