# Во внатрешноста на Троица постои меѓуипостасно движење, или „перихореза“, односно апсолутно заедничко и совршено исполнување кое има единствено начело. Трите Ипостаси не се три начела на божествената суштина, но тоа не значи дека природата и делувањето на Синот и Духот се непотполни: Синот е икона на невидливиот Бог (Кол 1,15). Не е возможно да се види иконата на невидливиот Бог без просветувањето од Светиот Дух, по зборовите на Василиј Велики. За Григориј Палама, ипостаста на Светиот Дух има личен разумен карактер, зашто љубовта на Отецот кон Синот, како личен однос, ипостазирана е во Светиот Дух. За свети Григориј Синаит, „Триипостасниот Бог има потполно неизмешана перихореза на Лицата меѓу себе.“

# Троичниот догмат бил предмет на првите Вселенски собори, а светотроичната теологија е истенчено дефинирана во истиот период, преку придонесот на кападокиските отци, кои заклучиле дека:

#* Природата или естетството (φυσις) е стварност која сочинува битие

#* Лицето или ипостаста (υποστασις) е субјектот кој ја поседува и личносно ја прима таа природа

* [http://ortos.wordpress.com/2008/06/15/учењето-на-православната-црква-за-пре/ Блог Свиток, Учењето на Православната Црква за Пресвета Троица]

[[Категорија:Богословие]]

[[el:Αγία Τριάδα]]

[[en:Holy Trinity]]

[[es:Santísima Trinidad]]

[[ro:Sfânta Treime]]