Разлика помеѓу преработките на „Шаблон:Featured“

Од Православна-енциклопедија
Прејди на: содржини, барај
с
Ред 1: Ред 1:
[[Image:Pascha.jpg|right|frame|Воскресение Христово]]
+
[[Image:Schmemann_and_Solzhenitsyn.jpg|left|thumb|250px|Матушка Јулијана, отец Александар и Александар Солженицин]]
 +
'''Протопрезвитер Александар Шмеман''' (13 мај 1921 - 13 декември 1983) е истакнат православен свештеник, богослов, професор и писател на 20 век.
  
'''Велигден''', односно '''Пасха''' (Πάσχα), е празник на '''[[Воскресение]]то на [[Господ Исус Христос]]'''. ''Пасха'' како поим е транслитерација на грчки збор, кој од своја страна е транслитерација на хебрејскиот ''pesach'', со значење ''Премин''. Велигден е Пасха Господова и Ден на нашето спасение. Затоа Воскресението Христово е Празник над празниците, Торжество над торжествата и Слава на Бога Воскреснатиот. Велигден е центарот на Православната вера и празнување. За верните, периодот пред Велигден, е долго патување исполнето со покајание, прошка, измирување, [[молитва]], [[пост]] и учење. Со пристигнувањето на Велигден, се празнува победата на Животот над смртта преку извршување на неколку богослужби комбинирани во една.  
+
Отец Александар Шмеман е роден во Естонија, во семејство на руски имигранти. Неговото семејство се преселило во Франција, каде што се школувал. Се оженил со Јулијана Осоргун во 1943 година, пред да ги заврши богословските студии на Православниот богословски институт Св. Сергиј во Париз, и бил ракоположен за свештеник во 1946 година.
  
Без верување во Христовото воскресение не е можно да се верува во Христа како Спасител. Со еден збор: не е можно Христијанството; не е можно да се биде Христијанин. Затоа Апостолот Павле одлучно и јасно изјавува: „Ако Христос не воскресна, празна е нашата проповед, празна њ и вашата вера”. Сè е изгубено, сè е пропаднато, ако Христос не воскресна - вели св. Златоуст, објаснувајќи ги овие апостолски зборови.
+
Од 1946 до 1951 година, о. Александар предавал Црковна историја на Св. Сергиј. Во 1951, бил поканет во богословијата Св. Владимир во Њујорк, каде што предавал од 1851 година, сѐ до крајот на животот. Од 1962 година бил и декан на богословијата. Исто така, бил и соработник - професор на Универзитетот Колумбија, Њујорк Универзитетот, Унијата на богословии и Генералната богословија во Њујорк. Неговиот главен фокус во Св. Владимир било литургиското богословие, кое посебно внимание придава на литургиското предание на Црквата како главен знак и израз на христијанската вера. Се здобил и со протопрезвитерски чин. Му биле доделени почесни докторати од Батлер Универзитетот, колеџот Лафајет, Ајона колеџот и Грчката православна богословија „Свет Крст“. Бил православен набљудувач на Вториот ватикански собор на Римо-католичката Црква од 1962 до 1965 година.  
  
Без Христовото воскресение - сè е привид: и Христос, и сите негови дела, и севкупното Негово учење. Затоа и самиот Спасител уште за врeме на своето живеење на земјата укажуваше на своето воскресение како на настан кој ќе ја објасни и неговата Личност и Неговото дело. Така по своето Преображение Спасителот на своите ученици им заповеда никому да не му кажуваат шта виделе додека Тој да стане од мртвите. Зашто, дури во светлината на Воскресението станува јасен и настанот на Преображението, и целиот живот на Богочовекот и севкупното Негово учење, затоа што дури со своето воскресение од мртвите Исус неспорно и сеубедливо посведочи дека Тој навистина е Бог и Син Божји.  
+
Во 1970 година зел активно учество во востановувањето на Православната Црква во Америка, која во тоа време целосно се издвои од Руската Православна Црква, иако нејзината автокефалија не била целосно признаена. Неговите беседи биле емитувани на руски јазик преку Радио Слобода преку 30 години. Се стекнал со широка публика во Советскиот Сојуз, вклучувајќи го [[Александар Солженицин]], кој после неговото емигрирање на Запад станал негов пријател.  
 
[[Велигден|повеќе]]
 
[[Велигден|повеќе]]

Преработка од 12:25, 14 јуни 2010

Матушка Јулијана, отец Александар и Александар Солженицин

Протопрезвитер Александар Шмеман (13 мај 1921 - 13 декември 1983) е истакнат православен свештеник, богослов, професор и писател на 20 век.

Отец Александар Шмеман е роден во Естонија, во семејство на руски имигранти. Неговото семејство се преселило во Франција, каде што се школувал. Се оженил со Јулијана Осоргун во 1943 година, пред да ги заврши богословските студии на Православниот богословски институт Св. Сергиј во Париз, и бил ракоположен за свештеник во 1946 година.

Од 1946 до 1951 година, о. Александар предавал Црковна историја на Св. Сергиј. Во 1951, бил поканет во богословијата Св. Владимир во Њујорк, каде што предавал од 1851 година, сѐ до крајот на животот. Од 1962 година бил и декан на богословијата. Исто така, бил и соработник - професор на Универзитетот Колумбија, Њујорк Универзитетот, Унијата на богословии и Генералната богословија во Њујорк. Неговиот главен фокус во Св. Владимир било литургиското богословие, кое посебно внимание придава на литургиското предание на Црквата како главен знак и израз на христијанската вера. Се здобил и со протопрезвитерски чин. Му биле доделени почесни докторати од Батлер Универзитетот, колеџот Лафајет, Ајона колеџот и Грчката православна богословија „Свет Крст“. Бил православен набљудувач на Вториот ватикански собор на Римо-католичката Црква од 1962 до 1965 година.

Во 1970 година зел активно учество во востановувањето на Православната Црква во Америка, која во тоа време целосно се издвои од Руската Православна Црква, иако нејзината автокефалија не била целосно признаена. Неговите беседи биле емитувани на руски јазик преку Радио Слобода преку 30 години. Се стекнал со широка публика во Советскиот Сојуз, вклучувајќи го Александар Солженицин, кој после неговото емигрирање на Запад станал негов пријател. повеќе