Шаблон:Featured

Од Православна-енциклопедија
Прејди на: содржини, барај
Архимандрит Софрониј

Старец Софрониј (Сахаров), познат и како архимандрит Софрониј, е најпознатиот ученик и биограф на св. Силуан Атонски, уредник и издавач на делата на св. Силуан и основач на ставропигијалниот манастир на св. Јован Крстител во Есекс, Англија. Старец Софрониј е роден на 23 септември 1896 година, како Сергеј Симеонович Сахаров во православно семејство, во Русија. Како дете, Сергеј секојдневно се молел, дури и по 45 минути на ден без никаков проблем; исто така, младиот Сергеј многу читал книги, така што на рана возраст ги имал прочитано класиците на руската книжевност Тургењев, Достоевски, Толстој, Гогољ и Пушкин.

Поради неговиот ликовен талент, Сергеј се запишал и учел на Академијата на Уметности во периодот од 1915 и 1917 година, и потоа во Московската Школа за сликање, скулптура и архитектура, помеѓу 1920 и 1921. Според неговите кажувања, во тоа вреем тој ја користел уметноста како „квази-мистично“ средство за „откривање на вечната убавина“, „бегање од сегашната реалност... во новите хоризонти на битствувањето.“ Подоцна, ова искуство му помогнало да ја разликува човечката интелектуална светлина од Божјата Несоздадена Светлина. Токму за време на неговите студии во Московската Школа, Сергеј го согледува христијанскиот фокус на личносната љубов како ограничен и конечен, и тоа го одвраќа од Православието кон Индиските мистични религии, засновани на безличниот Апсолут. Во 1921 Сергеј ја напушта Русија и ја продолжува својата уметничка кариера во Западна Европа, прво во Италија, па Берлин, за на крај, во 1922 да дојде во Париз.

Во 1924 Сергеј увидел дека Христовиот повик за возљубување на Бога со сето свое битие не е психолошко нешто, туку онтолошко; и дека оваа целосна љубов е единствениот начин за обраќање кон Бога; и дека љубовта мора да биде личносна. И токму таа година, на Велика Сабота, тој се вратил во Православието. И таа вечер тој ја почувствувал силата на Несоздадената Светлина на толку силен начин, како што никогаш пред и после тоа нема да ја почувствува, што како резултат го имало неговото повлекување од уметноста; веднаш после тоа станал еден од првите студенти на Православниот Богословски Институт „Св. Сергиј“ во Париз, каде професори му биле отец Сергеј Булгаков и Николај Бердјаев. И двајцата извршиле големо влијание во неговиот живот, но и двајцата умерено го одвратиле од себе, поради софиологијата (Булгаков) и анти-аскетизмот (Бердјаев). Во 1925, наоѓајќи дека формалното богословие не го исполнува, Сергеј заминува на Света Гора за да се замонаши.

повеќе