Разлика помеѓу преработките на „Шаблон:Цитат“

Од Православна-енциклопедија
Прејди на: содржини, барај
Ред 1: Ред 1:
Оти, со ништо друго смртта не е уништена, и прародителскиот грев не е простен, и адот не е опустошен, и воскресението не е дарувано, и сила нам не ни е дадена да го презреме сето она што е сегашно, па дури и самата смрт, и со ништо друго не е остварено искачувањето кон некогашното блаженство, и портите рајски не се отворени, и нашата природа не е седната на десната страна на Бога, и не сме постанале чеда и наследници Божји, отколку со Крстот на нашиот Господ Исус Христос. Сето тоа е остварено преку Крстот. Оти, ''сите кои во Христа се крстивме'', вели Апостолот, ''во смртта Негова се крстивме'' (Рим 6,3). ''Зошто, вие кои во Христа се крстивте, во Христа се облековте'' (Гал 3,27). Христос, пак, е Божја сила и Божја премудрост (1 Кор 1,24). Но, видете, смртта Христова, односно Негово Распетие нѐ облече во ипостасната мудрост и сила Божја.  
+
Тогаш се наѕира прашањето: „Зошто Бог нè создал така трагично слободни, трагично одговорни - толку тежок товар кој постојано го положуваме пред нозете на идоли и искушувачи?“ При што великото Христијанско Предание одговара еднодушно: „Бог нè создал слободни оти нè повикува на обожување, до една богочовечка состојба каде нашата преобразена човечност ќе ја најде својата полнота. Овој повик побарува слободно огласување. Заедништво резултирано од малпроста магнетна сила би било автоматско, инстинктивно, невредно за личностно искуство кое, при посакување заедништво, побарува севкупна одговорност. .. Токму затоа, конечно, кога Бог ја зеде на Себе судбината на Исаака и Јова Се објави во тајна, така што само преку слободната љубов на човештвото може да Биде препознаен како распнат Роб, извалкан со крв и плунка. Дури и воскреснатиот Господ не ја присилува Својата присутност; преку плачот на вера и љубов Марија Магадлена Го препозна во градината, и возљубениот ученик на езерскиот брег. Нашиот Бог доаѓа тајно, и самата Црква, каде сме соединети преку Духот во евхаристиското тело на воскреснатиот Христос е тајна чија светост е сокриена од нас преку наносот на историјата. Можеме вистински да Го љубиме Бога само поради тоа што можеме да Го одбиеме.
  
''„Правилно излагање на Православната вера“ 4,11''
+
'''[[Оливие Клеман]]'''
 
 
'''[[Свети Јован Дамаскин]]'''
 

Преработка од 12:28, 14 јуни 2010

Тогаш се наѕира прашањето: „Зошто Бог нè создал така трагично слободни, трагично одговорни - толку тежок товар кој постојано го положуваме пред нозете на идоли и искушувачи?“ При што великото Христијанско Предание одговара еднодушно: „Бог нè создал слободни оти нè повикува на обожување, до една богочовечка состојба каде нашата преобразена човечност ќе ја најде својата полнота. Овој повик побарува слободно огласување. Заедништво резултирано од малпроста магнетна сила би било автоматско, инстинктивно, невредно за личностно искуство кое, при посакување заедништво, побарува севкупна одговорност. .. Токму затоа, конечно, кога Бог ја зеде на Себе судбината на Исаака и Јова Се објави во тајна, така што само преку слободната љубов на човештвото може да Биде препознаен како распнат Роб, извалкан со крв и плунка. Дури и воскреснатиот Господ не ја присилува Својата присутност; преку плачот на вера и љубов Марија Магадлена Го препозна во градината, и возљубениот ученик на езерскиот брег. Нашиот Бог доаѓа тајно, и самата Црква, каде сме соединети преку Духот во евхаристиското тело на воскреснатиот Христос е тајна чија светост е сокриена од нас преку наносот на историјата. Можеме вистински да Го љубиме Бога само поради тоа што можеме да Го одбиеме.“

Оливие Клеман