Промени

Суштински, иерархијата ерархијата е власт на вршење на [[Свети Тајни|Светите Тајни]], кој се заснова на светотаинскиот [[харизматизам]]. Таа власт и служење се однесува на свештенодејство, пастирство и учителство. Според потеклото и облиците на свештенството, иерархијата ерархијата во Црквата се дели на:

*иерархија ерархија на хиротонија (ракополање)*иерархија ерархија на јурисдикција (управа)*иерархија ерархија на хиротесија (ракопроизведување)

Ѓаконскиот чин (во свештенство - [[ѓакон]], во монаштво - иероѓаконјероѓакон) се спомнува во Дела апостолски (Дап 6,1-6), каде евангелистот Лука поопширно го опишува изборот и хиротонијата на првите седум ѓакони. Нивната должност е да помагаат на епископите и презвитерите при вршењето на богослужбите и во проповедањето на добрата вест. Тие имаат и важна улога во катихезацијата на огласениетогласените, иако немаат пастирска одговорност.

[[Презвитер]]скиот чин (во свештенство - иерејјереј, во монаштво - иеромонахјеромонах) исто така постои од апостолско време, иако поимот имал повеќе значења. Презвитерите се определени за пастирска улога (1 Пет 5,1-2), да проповедаат и поучуваат (а Тим 5,17) и раководат со заедницата во духовниот живот. Тие се подредени под Епископот по служба и власт.

Иерархијата Ерархијата на јурисдикција (управа) може да има неограничен број на ѓаконски, презвитерски и епископски степени, кои се добиваат со назначување и се од привремен карактер.

Во презвитерскиот чин на свештенство постојат следните достинства: протонамесник (презвитер кој до дваесет години служба се истакнува со својата работа), протоиереј протоереј (презвитер со преку дваесет години свештеничка служба) и протоиерејпротоереј-ставрофор (угледен свештеник со право на носење крст на градите), додека кај иеромонасите јеромонасите постојат следните достоинства: игумен (старешина на манастирот), синѓел сингел (свештеномонах со право на носење на црвен појас), протосинѓел протосингел (прв по чест помеѓу синѓелитесингелите) и архимандрит (кое доаѓа од грчкиот збор αρχή кој значи над, и египетскиот збор мандра, кој значи стадо).

Со Христовата Црква на земјата е управувана од Црковната иерархијаерархија. Но, највисока власт во Црквата имаат Вселенските собори, чии одлуки се обврзителни за сите православни Христијани, за сите времиња. Единствената Глава на Црквата, и на небото, и на земјата, е Богочовекот [[Господ Исус Христос]].

Чтец е најнискиот степен ви во клирот. Хиротесија на чтец се состои од положување на рацете на архиерејот на главата на оној кој се осветува со читање на [[молитва]], со паралелно постризување на коса. После облекувањето на краток фелон, архиерејот го благословува и ја чита втората молитва. Првата молитва е за посветување во свеќоносци, а втората за посветување во чтеци. После тоа, осветениот чита дел од [[Апостол]]от, а потоа го соблекува [[фелон]]от и облекува [[стихар]]. Се нарекуваат и црковници, а понекогаш и пирамонари, пономари (грч. παραμονή - оној кој служи во олтарот). Имаат обврска да спремаат [[просфора]], вино, вода, темјан и жар во [[олтар]]от, да ги палат и гасат свеќите во храмот, да ја припремаат и подаваат кадилницата на иерејотпретстојателот, да го припремаат олтарот и да го одржуваат чист. Во [[Типик]]от се нарекуваат и параеклисијарси (палители на кандила).

Ипоѓакон е следниот степен на пониската иерархијаерархија. Посветувањето се врши така што архиерејот го благословува орарот (стихарен појас), а оној кој бива посветен во целива појасот и раката на архиерејот, по што го облекува. Бидејќи неговата служба е служба на ангел, орарот се постава крстолико, што ги символизира крилата со кои се покриваат [[херувими]]те. Потоа архиерејот го благословува со рака по глава, ја положува раката на неговата глава и чита [[молитва]]. После тоа, на новопосветениот му се дава лавор и пешкир, а тој става вода и му дава на архиерејот да ги измие рацете; ја целива раката на архиерејот, и го водат на певницата, каде чека до Херувимската песна, читајќи молитви. Додека се пее [[Херувимска песна|Херувимската песна]] доаѓа до [[Царски двери|Царските двери]], каде архиерејот повторно ги мие рацете, после што влегува во олтар. Неговите обврски вбројуваат чистење на [[Престол]]от и [[Жртвеник]]от. Ипоѓаконите најчесто служат покрај архиереите, ги облекуваат, и му ги додаваат трикириите и дикириите.