Втор вселенски собор

Од Православна-енциклопедија
Преработка од 13:56, 8 февруари 2010; направена од Iacovibus (разговор | придонеси) (Карактер и цел)
Прејди на: содржини, барај
Оваа статија е никулец (односно има потребна од понатамошно уредување и обработка). Помогнете да ја прошириме оваа статија.

Втор вселенски собор (грч: Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος; Πρώτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης - Прв Цариградски Собор) е вселенски собор одржан во Цариград од мај до 9 јуни 381 година. Соборот е свикан од страна на царот Теодосиј I Велики (379-395), православен император со шпанско потекло, со цел да се стави крај на аријанскиот спор кој продолжил и после Првиот вселенски собор во Никеја. На продолжување на аријанската контроверза придонело и прогонството на свети Атанасиј Велики, како и поддршката која аријанците ја добивале од страна на наследниците на Константин Велики - Констанциј, Констанца и Валенса.

Историски околности

Свети Григориј Богослов бил архиепископ Цариградски во 379 година. Во тоа време, во Цариград сеуште биле присутни голем број на еретици - аријанци, поради што свети Григориј вршел богослужби во обична куќа, која подоцна е наречена анастасија (Воскресение) затоа што преку неа навистина воскреснало Православието. На соборот во Цариград биле присутни околу 150 (сто и педесет) Епископи.

Тек и одлуки

На овој Собор потврден е Никејскиот Символ на верата, како и свети Григориј Богослов како единствен вистински Архиепископ Цариградски, наспроти обидите на другата страна на незаконски начин да го постават нивниот кандидат, Максим Киник.

Исто така, осудени се следните еретици и нивните следбеници: евномијанците (по Евномиј Кизички), савелијанци (по Савелиј), фотиновци (по Фотин, Епископ Сирмјумски), аполинариевци (по Аполинариј Лаодикиски), маркелијанци (по Маркел Анкирски), а пред сите нив, осудени се духоборците (пневматомахи) или трпици, кои уште се наречени и македонијани, по Епископот Македониј, нивниот духовен отец. Духоборците во завршните соборски списи се нарекуваат и полуаријанци; на самиот Собор биле присутни дури 36 Епископи македонијани, предводени од Елевсиј Кизички. Тие признавале дека Синот Божји е единосуштен на Отецот, но не исповедале дека Светиот Дух, Третата Ипостас на Света Троица е вистински Бог. Напротив, хулеле и сметале дека «Светиот Дух е створен, и дека не е достоен за божествено почитување и поклонување» Поради тоа што не се покајале, биле осудени и го напуштиле Соборот.