'''Светиот великомаченик Димитриј Солунски''' се роди во градот Солун од благородни и благочестиви родители. Измолен од Бога од бездетни родители Димитриј беше син единец, заради што беше воспитан и однегуван со големо внимание. Татко му беше војвода солунски, па кога умре татко му го поставија Димитриј за војвода наместо неговиот татко.
Пријателот на царот Максимијан, царот Диоклецијан во 303 година нареди рушење на сите цркви и спалување на светите книги, одземање на граѓанските права, честа и заштитата на христијаните, а ослободените робови, доколку продолжеле со усповедување на Христовата вера ја губеле својата слобода. Со втората царска наредба, во темнина беа испратени не само верниците, туку и свештенослужителите, а со третата Христијаните бие подвргнати на најстрашни измачувања доколку и понатака одбиваа да принесат жртви на идолите. Гледајќи дека ниту тоа не вродува плод, царот започна страшна борба која започна со спалување на дваесет илјади христијани во градот Никодимија, и тоа на самиот ден [[Велигден]]. Кога го постави за војвода, христоборниот цар Максимијан особено му препорача да ги гони и истребува христијаните што беа во Солун. Но Димитриј не само што не го послуша царот туку напротив, јавно Го исповедаше и Го проповедаше Христа во градот Солун. Кога слушна за тоа царот Максимијан многу се огорчи на него, па еднаш враќајќи се од војна, царот сврати во Солун посебно за да ја испита оваа работа. Го повика, значи, војводата Димитриј и го испитуваше за верата. Димитриј јавно пред царот призна дека е христијанин и го изобличи идолопоклонството на Максимијан.
Разјарен, царот го фрли Благочестивиот Димитриј во затворпред царевите ги постави Божјите заповеди. Знаејќи што го чека, Димитриј му го врачи сиот свој имот на Го сакаше Господ Бог со сето свое срце и душа па веднаш по враќањето од царската престолнина почна јавно да проповеда и својот верен ученик Луп за народ да го раздаде на сиромасите и отиде во затворот весел, зашто му претстоеше страдање за Господаодвраќа од многубожтвото водејќи го така кон спасение. Во затворот му се јави ангел Со љубов посеаниот Божји и му рече: „Мир збор падна на тебеплодна почва, страдалецу Христовпа народот од солунската област почнал масовно со крштевање. Биди храбар!“ По неколку дена царот испрати војници во затворот за да го убијат Младиот Димитриј. Војниците знаеше дека поради тоа го најдоа Божјиот Светител на молитва и го избодија со копја. Неговото тело тајно го зедоа христијаните и чесно го погребаачека сурова казна, но никогаш не се покајал за тоа.
Од телото Но, исто така, никаква овоземска слава – успех и благосостојба – не му го помрачија неговиот духовен вид: пред своите духовни очи тој никогаш не ја изгуби славата Божја и убавината на Царството Божјо. Затоа и одбра да страда со Господ, за вечно да живее со Него и за Него, отколку да се откаже од Него заради сенки непостојани од трева во поле и од цвет кој вене под зраците на Христовиот страдалник потече исцелително миросонцето. Затоа, свесен дека го чека страдање, свети Димитриј Солунски целото свое огромно богатство и имот го предде на верниот свој слуга Луп, молејќи го, тој што е можно побргу да го раздели на сиромашните, додека тој самиот се подготвуваше да го дочека царот Максимијан. Димитриј го дочека царот со коешто мнозина болни сите почести. Но,истовремено овој благочестив млад човек не само што ги потврди царевите сомнежи дека е христијанин, туку и се обиде и самиот цар да го вразуми. Кога слушна за тоа царот Максимијан многу се огорчи на него, па еднаш враќајќи се од војна, царот сврати во Солун посебно за да ја испита оваа работа. Го повика, значи, војводата Димитриј и го испитуваше за верата. Димитриј јавно пред царот призна дека е христијанин и го изобличи идолопоклонството на Максимијан. Но, заслепен од власта и многуте други демонски пороци, царот нареди да го фрлат во темница додека не смисли казна достојна за неговата висока положба, и надевајќи се дека Димитриј ќе се предомисли од вербата во Бога. Но љубовта кон Бога била неуништива, не само кај младиот Димитриј, туку и кај многубројните христијани, меѓу кои било и едно момче по име Нестор. Нестор многу го почитуваше и сакаше својот духовен учител свети Димитриј. Младиот Нестор слушна како царот Максимијан бездушно се излечијазабавува среде христијанскиот Солун. Имено, тој од некој свој крвав поход донел некој огромен мегданџија, варварин Лијо, кој го забавувал царот така што насилно донесените христијани ги фрлал од бината на остри копја. Наскоро над моштите беше подигната малечка цркваЗатоа Нестор побрза кон темницата во која бил Димитриј молејќи го да му даде благослов за да излезе во борба со варваринот Лијо и да го спречи понатамошниот злостор. Еден илирски војникДимитриј го благослови, Леонтијно го предупреди дека може и да настрада. Но, беше болен Нестор нималку не се уплаши туку се качи на бината кај горостасот и со Божја волја го фрли од неизлечлива болестнеа на истите остри копја на кои се пролевала христијанската крв. Им притекна Царот страшно се разгневи и наредил Нестор веднаш да го убијат. А кога царот дозна дека Нестор излегол на моштите мегдан со [[благослов]] на Свсветиот Димитриј, нареди и него да го избодат со копја. На дваесет и шести октомври по стариот, односно осми ноември по новиот календар, година 306, царските војници влегоа во јамата каде беше фрлен светиот великомаченик Димитриј заедно со молитва својот слуга Луп и го затекнаа како се моли. Го убиле, но неговото тело христијаните тајно го зеле и го погребале достојно. == Чуда ==Дека кај Бог нема мртви туку сите се живи, посведочил и свети Димитриј, и стана наполно здравтоа веднаш после преселувањето негово во Царството небеско. Од благодарност Имено, во јамата кога бил убиен, неговиот слуга ја зел неговата кошула и прстен потопени со крв и ги понел со себе, топло молејќи го светецот со своите молитви да му подигна помогне нему и на Свсите негови блиски. И се случило чудо – сите болни кои ги допреле светите предмети од Димитриј црква и со верба во Бога, биле излекувани. За тоа чул и царот Максимијан и наредил и Луп да го убијат. Наскоро царот Галерије ги укинал Диоклецијановите укази и им подарил на христијаните слобода на вероисповед. До тогаш скриените под земја во катакомби, многу поголема цркви заблескаа ред очите и во срцата на верниците. Така и жителите на Солун изградиле црквичка над гробот на светиот великомаченик Димитриј, кој секојдневно чудотворел. Леонтије - човек од старатастара Илирија, бил неизлечиво болен. Светителот Гледајќи дека не може никој да му се јави двапатипомогне, а и чул за храмот и чудните излекувања на светиот Димитриј Солунски, па тргнал на далечен пат. Бидејќи не можел сам да оди, го внеле во црквата. Верата негова била непоколеблива и Леонтије станал, бил потполно здрав. Се заблагодарил на Бога и на светецот,и гледајќи дека црквата е мала, а болни многу наумил на истото место да соѕида голема и преубава црква. Кога царот Јулијан сакаше Со благослов на надлежниот архиереј, ја срушиле старата црква и почнале да копаат темели за новата.Т огаш ги пренесе пронашле моштите на светителот потполно сочувани. Изгледал како штотуку починат. И притоа потекло лечебно миро од кое цел Солун замирисал. Светите мошти ги положиле во златен ковчег украсен со скапи камења и го внеле во новиот прекрасен храм посветен на светиот меликомаченик Димитриј Мироточив. За сите овие скоро седумнаест векови, никој не успеал да однесе дел од неговите мошти надвор од Солун. Самиот благочестив цар Јустинијан посакал во новоизградената црква Света Софија, која ја соѕида во Цариград, да положи дел од моштите на великомаченикот Димитриј. Стигнувајќи во Солун, неговите луѓе – инаку, како што останало во историјата запишано, многу побожни и честити луѓе – дошле до златнот ковчег во кој биле моштите на светецот, му се молеле на самиот меликомаченик да им дозволи дел од гробот скокнаа пламени искри неговите мошти да пренесат во царската престолнина. Како одговор, од ковчегот се појавил оган. Самиот светител им се заканил да не ги чепкаат неговите мошти. Првата пак, опомена била онаа која ја доживеал самиот Леонтије. По завршувањето на градбата на храмот на свети Димитриј во Солун, тој купил многу ниви и лозја и ги подарил на црквата, и потоа се припремил за враќање во Илирија. Сакал и во своето место исто така да соѕида црква на светиот великомаченик и да во неа стави дел од чесните мошти, ама му се чу глас: „Застанете јавил самиот свети Димитриј и му рекол да не гибајте!“ чепкаат во моштите. Тогаш Леонтије ја зел само кошулата натопена со крвта на светителот, ја ставил во златен ковчег и тргнал на пат. Дека е заштитуван му покажал светецот на чуден начин. Имено, додека пловеле, се кренала голема бура. И така моштите кога изгледало дека нема помош, светецот се јавил на СвЛеонтиј, го охрабрил и ги спасил и него и неговите сопатници од страшните бранови. Стигнувајќи во Илирија, Леонтије и таму изградил преубава црква во чест на светиот великомаченик Димитриј останаа засекогаш во Солун.
Како заштитник на Солун Св. Димитриј се јавуваше многупати и многупати го спаси Солун од големи неволји. Неговите чуда се навистина безбројни. Русите го сметаат и за покровител на Сибир, којшто го освоија и го присоединија кон Русија во 1581 година.
{{МПЦ}}
[[Категорија:Маченици]]
